''Οικονομία και Θεσμοί'

'' Ο Νεοφιλελευθερισμός συνθέτει το σωμα των ιδεών πάνω στο όποιο στηρίζεται η νομιμοποιηση  της  Μετάδημοκρατιας'' . με αυτήν την φράση προσπαθει ο βρετανός Polin Crouch να αποτυπώσει την επίδραση του νεοφιλελευθερισμού  στις κοινωνίες, στο βιβλίο του <<Μετάδημοκρατια>>. Μετάδημοκρατια, ένας  όρος  που  παραπέμπει σε εναλλακτικού, ίσως  απολυταρχικού, τύπου κοινωνίες. Επομενως το ερωτημα  που ορθως τίθεται ειναι αν πρόκειται για  περισσότερο ή για  λιγότερο δημοκρατια. μια αλληγορία ενδεχομενως να βοηθήσει στην κατανόηση του όρου. Όταν οι Castels, Touraine και Bell αναφέρθηκαν   περι το 1980 στη μεταβιόμηχανική εποχή, δεν μιλούσαν για μια εποχή χωρις  δευτερογενής  μεταποίηση αλλά για μια εποχή όπου η δευτερογενής  μεταποίηση δεν θα βρισκεται  στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος  της  κοινωνιας.Κατά  πάρομοιο τρόπο και ο Crouch σκεφθηκε για τη  Μετάδημοκρατια.

Σίγουρα όλοι μας έχουμε διαπιστώσει, ή τουλάχιστον έχουμε ακούσει, πως η κριση την οποια καλούμαστε να αντιμετωπισουμε τη συγκεκριμένη  χρονική περίοδο, έχει τις ριζες της τόσο στην οικονομικη κακοδιαχειρηση του παρελθόντος, όσο και στις  γενικές πεποιθήσεις, που συνεχίζουν φυσικά να υφίστανται, όσον αφορά τον τρόπο με τον όποιο λειτουργούν τα κράτη, οι δημοκρατιες  σε αυτα και κατά βαση οι  πολίτες τους. Όλα τα προηγούμενημενα  έχουν ως   κοινό   παρονομαστη  τους   θεσμους, καθως   τους υπηρετούν και τους   χρησιμοποιουν, τους  προστατεύουν αλλά και  προστατεύονται από αυτούς. Οι θεσμοι έιναι αυτοι  που στο σύνολο τους δημιουργουν τη φυσιογνωμία και τον τρόπο με τον όποιο το κάθε κράτος  λειτουργει. Όταν  ομως  μιλαμε για την παγκόσμιο οικονομια, ποιοι  ακριβως  ειναι εκεινοι  οι θεσμοι  που θα κληθούν να σκιαγραφησουν τον τρόπο με τον όποιο θα λειτουργήσει; Εύκολα  ερχόμαστε στο συμπερασμα πως οι άνθρωποι  δημιουργησαμε  πολλούς  ''μικρους'' εθνικούς  θεσμους στο βωμο της εξυπηρέτησης  των  πολλων μικρων ενγχωριων  προβληματων, στην πλεον παγκόσμιοποιημενη  και  ευρυτατα  διεύρυμενη  οικονομια, ποιον  από όλους τους ''μικρους'' εθνικούς  θεσμους   οφείλουμε να υπηρετήσουμε; 

Η απάντηση εύκολα   προκύπτει. Από τη μια υπάρχει το τεράστιο μεγεθος   που  επιδεικνύει η ομογενοποιημενη οικονομια και από την άλλη  όλοι  αυτοι  οι εθνικοι  θεσμοι. Αυτη ειναι η πραγματικη μετάδημοκρατικη εποχή, όπου στο κέντρο της  προσοχής ειναι κατά βαση η Οικονομια και γύρω  γύρω ολοι συμβιβαζονται  με τα μεγεθη της και τους ρυθμούς της.

Τόλμω να ονειρευτώ  έναν  κόσμο όπου οι δημοκρατικοι  θεσμοι θα έρθουν πάλι στο προσκήνιο, ένας κόσμος   που κατά γενική ομολογια   περνάει  μεσα από το μονοπατι της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. 

Οι κύριοι στις Βρυξελλες  θα πρέπει επιτέλους να ολοκληρωσουν αυτο για το όποιο εξαρχής ξεκινησε να  υφισταται η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Κιοσέογλου Μούτσος Αλέξανδρος,Οικονομικό ΑΠΘ