Προσφυγική Κρίση 2016:Η αναλγησία της Ευρώπης…και ο αλβανικός σουρεαλισμός!!!

Προχτές η Υπουργός για θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Αλβανίας ανακοίνωσε από την Κόρυτσα πως η Αλβανία είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρόσφυγες με ανοιχτά σύνορα.Μια μέρα αργότερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός Έντυ Ράμα διέψευσε την υπουργό και δήλωσε πως δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο και πως η Αλβανία δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε τις υποδομές για να πράξει κάτι τέτοιο.Μάλιστα,με περισσό στόμφο υποστήριξε πως ‘’δεν είμαστε ιδεαλιστές,δεν έχουμε αυταπάτες να σώσουμε τον κόσμο’’.

Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι η Αλβανία είναι ένα ακόμη ανάλγητο ευρωπαϊκό κράτος όπως είναι και η ΠΓΔΜ,η Αυστρία,το Βέλγιο και άλλες χώρες που κατά καιρούς έχουν κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες γυρνώντας το κεφάλι τους στο δράμα αυτών των ανθρώπων.

Αλλά γιατί η πρωτοφανής αυτή στάση της Αλβανίας μας εξέπληξε ιδιαίτερα?Μήπως επειδή από το 1990 πάνω από μισό εκατομμύριο Αλβανοί πολίτες έχουν μεταναστεύσει στη χώρα μας?Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ήταν τότε,από το 1990 και νωρίτερα μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ και την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων που δημιουργήθηκε το πρώτο τεράστιο κύμα οικονομικών και…μη μεταναστών από την Αλβανία,την Βουλγαρία και την Ρουμανία.Ήταν τότε που ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας επί Μητσοτάκη,Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για την ‘’θριαμβευτική κάθοδο των αδερφών μας Βορειοηπειρωτών και απελπισμένων Αλβανών’’ ενώ είχε καλλιεργήσει μια γενική αίσθηση ότι η χώρα μας ήταν η γη της επαγγελίας για όλους τους δύστυχους γείτονες που υπέφεραν τόσα χρόνια κάτω από το γάντι του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’.Η κατάσταση λίγο πολύ γνωστή σε όλους.Χαλαρή συνοριοφύλαξη έως ανύπαρκτη και χιλιάδες άτομα να διέρχονται από τα σύνορα καθημερινά προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.Τι και αν ο ίδιος ο Μητσοτάκης ταξίδευε στα Τίρανα για να ρίξει τους τόνους,τι και αν καλούσε τους ομογενείς να παραμείνουν στην χώρα τους,το προσφυγικό ρεύμα συνέχισε εκθετικά να αυξάνεται αντί να μειώνεται.Έτσι μέχρι τα τέλη του 1991 πάνω από 15.000 Αλβανοί πολίτες έχουν περάσει το κατώφλι της χώρας μας.Οι μεγαλύτεροι κυρίως αλλά και όσοι έχουν ψάξει τις ιστορικές πηγές θα θυμούνται χαρακτηριστικά τους εξαθλιωμένους Αλβανούς μετανάστες καβάλα στο καράβι Vlora στις 7 Αυγούστου στο λιμάνι του Δυρραχίου όπου έγινε γνωστή σε όλους η βαρβαρότητα των Ιταλών στον πλανήτη.

Γυρνώντας σελίδα στο σήμερα,σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ αντιμετωπίζουμε την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.Οι αριθμοί συγκλονιστικοί.4 εκ. σύριοι(μέγεθος ίσο με τον πληθυσμό της Αττικής) εγκατέλειψαν την χώρα τους εξαιτίας του Εμφυλίου Πολέμου ενώ 7,6 εκ. έχουν εκτοπιστεί από το σπίτι τους στη Συρία.Από το 2011 εκτιμάται ότι 220.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στην σύρραξη ενώ πάνω από 12.200.000 χρειάζονται άμεσα βοήθεια για να διασωθούν.

Μπροστά σε αυτή την τεράστια τραγωδία η Ευρώπη άλλοτε δείχνει το πρόσωπο του ανθρωπισμού και άλλοτε το πρόσωπο της απανθρωπιάς με μονομερείς ενέργειες όπως αυτές των χωρών που κλείνουν τα σύνορα,ασκούν βία κλπ…

Όλοι έχουμε ευθύνες σε αυτό το παιχνίδι ζωής και θανάτου και πρέπει όλοι να επωμιστούμε το βάρος της προσφυγιάς και όχι να αποκόπτουμε αυτούς τους ανθρώπους από την σωτηρία τους.Όπως και μεις το 1922 αναγκαστήκαμε μπροστά σε μια πρωτοφανή προσφυγική κρίση να αντεπεξέλθουμε και να προσαρμοστούμε αλλά όπως πράξαμε και το 1990 με τις γείτονες χώρες,έτσι λοιπόν πρέπει όλοι ανεξαιρέτως και πάλι να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας και να βάλουμε πλάτες μπροστά σε αυτό το όλο και διογκούμενο πρόβλημα

Αλλιώς το ευρωπαϊκό όνειρο όντως κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα εδώ και καιρό στις ασφάλτους της Ευρώπης….

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ

" Ζητείται πολιτικός, ικανός για την εφαρμογή μνημονίου "

Αυτή τη περίοδο όντας φοιτητές, έχουμε εξεταστική. Εξεταστική σημαίνει διάβασμα.  Εν'όψη του αυριανού εξεταζόμενου μαθήματος ονομαζόμενο "Από την ΕΟΚ στην Ε.Ε. " (Μάρδας Δ.) πολλές είναι οι σκέψεις και τα ερωτήματα που με περιτρυγιρίζουν. Ξεφυλίζοντας λοιπόν τις σελίδες, μαθαίνω για τη πορεία της Ε.Ε. , τα μέλη-όργανά της και τις αρμοδιότητες αυτών. Και μου έρχεται στο μυαλό το εξής "Ρε συ μέσα στην Ευρώπη είναι και  χώρα σου, η Ελλαδίτσα ". Τριάντα τέσσερα χρόνια περίπου από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρώπη και ακόμη αναρωτιέμαι,ίσως όλοι μας ή οι περισσότεροι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι στην Ευρώπη ή να είναι στη θέση, ας πούμε, της Αλβανίας ή της Λευκορωσίας.

  Το πρόβλημα όμως είναι ότι όλα γύρω μας αλλάζουν, παίρνουν άλλη μορφή και υπόσταση, η Ελλάδα όμως μένει στάσιμη, καθώς αδυνατεί να προσαρμοστεί  στις νέες συνθήκες όποιες κι αν είναι αυτές , είτε είναι στον οικονομικό είτε είναι στον πολιτικό είτε είναι στον κοινωνικό τομέα.Και εσύ κάθεσαι και ασχολείσαι με Μονοκομματικές, Δικομματικές και πολυκομματικές κυβερνήσεις που το μόνο που κάνουν είναι να "τρώγονται" μεταξύ τους και να τρώνε κι εσένα.

 Ξεκάθαρα το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, δεν της αρμόζει. Θα το χαρακτήριζα ναι, κατώτερο , λειτουργεί στην αφάνεια και λαϊκίζει. Οι δε πολιτικοί της άξιοι της μοίρας τους και ανάξιοι για τις θέσεις που τους έχουμε δώσει,

  Κατά τη διάρκεια των χρόνων, έχουν ψηφιστεί 3 μνημόνια. και τίποτα δεν αλλάζει, μάλλον τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο. Βλέπεις τους πολιτικούς - που έχεις ψηφίσει-  να μαλώνουν για τα μνημόνια που έχει ψηφίσει ο καθένας εν θητεία. "Αυτή είναι η πολιτική της χώρας μας" ,δεν ξέρω αν αυτή τη πρόταση πρέπει να τη κάνω καταφατική ή ερωτηματική. Σκέψου μόνο, ότι μέσα σε 6 χρόνια είχαμε 5 εκλογικές διαδικασίες. Γελάμε με τα χάλια μας.Είμαστε σε αδιέξοδο Έλληνα, μη ψάχνεις τον πολιτικό που δεν ψήφισε μνημόνιο για να τον υποστηρίξεις.

  Η κατάσταση στη χώρα μας είναι τραγελαφική. Όλα κινούνται και εμείς εκεί,στάσιμοι, ανήμποροι να κάνουμε κάτι. Γιατί είμαστε, ότι τροφή δίνουν τη μασάμε.  Να είσαι ενεργός πολίτης, να ενημερώνεσαι,να μην είσαι απόλυτος και στενόμυαλος. Να δίνεις την ψήφο σου όχι με τα κριτήρια αριστεράς και δεξιάς αλλά με τα κριτήρια των μεταρρυθμίσεων.Τις μεταρρυθμίσεις να ψηφίζεις. Έχουμε ψηφίσει, ως ελληνικό κράτος ένα μνημόνιο, επίλεξε αυτόν που θα το εφαρμόσει ορθότερα. Εδώ που φτάσαμε, στο χάος που μας οδήγησαν, να παρακαλάμε για μνημόνια, για τα λιγότερο βάναυσα φυσικά. Και αυτό γιατί; Γιατί οι πολιτικοί της χώρας μας, αγαπητέ πολίτη, δεν είναι ικανοί να υποστηρίζουν τις επιλογές τους και τις πεποιθήσεις τους,

Πελέκα Γεωργία, Οικονομικό ΑΠΘ.