Πικ-Νικ Urban Festival

 Το καλοκαίρι έφυγε και όλοι επιστρέφουμε σιγά-σιγά στην καθημερινότητα μας!Ακόμη αναπολούμε τις βόλτες, τις βουτιές μας, τις μπύρες πλάι στο κύμα και όλες αυτές τις θερινές και όμορφες στιγμές που ζήσαμε.

 Έρχεται όμως το φθινόπωρο και αυτό σημαίνει πολλά! Τι; Φεστιβαλ και πολλά events να λαμβάνουν χώρα στην όμορφη Θεσσαλονίκη! Και μιας που λέμε για Φεστιβαλ, το Πικ Νικ Urban Festival έχει ξεκινήσει από τη 1^η του Σεπτέμβρη και σε περιμένει !

 Το Πικ Νικ Urban Festival συνεχίζεται για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά σε έναν όμορφο αρχαιολογικό χώρο,στη Ρωμαϊκή αγορά. Είναι ένα Φεστιβαλ που ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη και η ομάδα του PARENTHESIS μας δίνει τη χαρά να το απολαύσουμε και στην Ελλάδα, σε μια από τις ωραιότερες πόλεις.

.

Αυτό που πραγματικά σου κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι πως η συμμετοχή δεν είναι μόνο νέων ή φοιτητών, αλλά οικογένειες και άτομα πιο μεγάλης ηλικίας. Το πιο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι έχουν πιάσει όλοι το νόημα. Έρχονται οργανωμένοι με το γεμάτο καλάθι τους και το τραπεζομάντηλό τους, με επιτραπέζια και διάφορα παιχνίδια.Μικροί και μεγάλοι γίνονται μια παρέα σε αυτό το φεστιβαλ και πραγματικά είναι πανέμορφη εικόνα! 

Στο Πικ Νικ Urban Festival θα ακούσεις μουσικές από διάφορα ελληνικά συγκροτήματα και θα δείς ταινίες από Έλληνες και ξένους δημιουργούς! 

Τη φετινή χρονιά το Πικ Νικ Urban Festival σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβαλ Ναουσας θα παρουσιάσει ταινίες μικρού μήκους οι οποίες διακρίθηκαν στη τελευταία διοργάνωση του κινηματογραφικού φεστιβαλ.Σε αυτό το σημείο  να τονίσουμε πως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας κατάφερε να διακριθεί μέσα στα 12 χρόνια λειτουργίας του ως ένα από τα καινοτόμα και νεανικά φεστιβαλ κινηματογράφου της Ελλάδας! Σε όλο αυτό το όμορφο event δεν θα έλειπαν φυσικά οι εθελοντές οι οποίοι συμβάλλουν στη διεκπεραίωσή του.

Προλαβαίνεις να έρθεις σήμερα και  αύριο! Οι πόρτες ανοίγουν στις 6 και μισή! 

Το πρόγραμμα μπορείς να το τσεκάρεις εδώ : http://www.urbanpicnic.gr/thessaloniki2016/

Η παρέα του Πικ-Νικ σε περιμένει! Ετοίμασε το καλάθι σου!

Ανθρωπιά είσαι εδώ;

 Άλλο ένα καυτό μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη που το περνάω στο σπίτι μου, προσπαθώντας να διαβάσω. Το σημερινό όμως δεν ήταν συνηθισμένο, διότι μου δημιούργησε πολλά έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Σκέψεις με αναπάντητα ερωτήματα και ένα τεράστιο "γιατί" να τσιρίζει μέσα μου.

   Καθώς διάβαζα ακούω τους γείτονες της διπλανή πολυκατοικίας να συζητάνε. Προσπάθησα να πιαστώ στις λέξεις τους "για να μπω κι εγώ στη συζήτηση", όχι πολύ βέβαια καθώς η ηχομόνωση είναι χαρτί. Απ' ότι κατάλαβα παρακολουθούσαν ειδήσεις σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης και σχολίαζαν τα γεγονότα. Ξαφνικά ακούω τον άντρα να ωρύεται και να φωνάζει νευρικά το εξής "Καλά τους κάναν, τους βρωμογκέι. Όλους να τους εξαφανίσουν, έχει γεμίσει ο τόπος. Να πεθάνουν όλοι τους" και η γυναίκα του συμπλήρωσε "Αν είχαμε τέτοιο παιδί θα το σκοτώναμε άντρα" . Όπα! Σε ποιον αιώνα και ποια Ελλάδα ζω; Δεν άκουγαν τα αυτιά μου. Ήταν τόσο εξοργισμένες οι φωνές τους και γεμάτες  μίσος, τόσο μίσος που με διαπέρασε.

Προφανώς κατάλαβα αμέσως ότι αναφέρονται στο συμβάν που πραγματοποιήθηκε στο Ορλάντο της Φλόριντα με τους 50 νεκρούς σε gay μπαρ, όπου ένας ένοπλος άντρας εισήλθε στο gay bar που διασκέδαζαν το βράδυ και τους επιτέθηκε.

 Πολλά τα σενάρια που ακούγονται, για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Σύμφωνα με την άποψή μου, δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω εάν δεν υπάρχουν απτά στοιχεία. Η ISIS λένε ανέλαβε την ευθύνη για το θάνατο των αδικοχαμένων ανθρώπων. Ίσως και να ισχύει, ίσως πάλι όχι. Γιατί όχι; Ποια επιχείρηση δεν θα δεχόταν μια ευκαιρία για την οποία όμως δεν της έχουνε κάνει ποτέ πρόταση, αλλά έχει τη δυνατότητα να την αρπάξει;
Από την άλλη όχθη ο δράστης ,σύμφωνα με μαρτυρίες, ήταν μια ψυχολογικά διαταραγμένη προσωπικότητα. Συνεπώς, η επίθεσή του ίσως να στηρίζεται σε κάποιο άλλο γεγονός.
  Δεν είμαστε ειδήμονες των πραγμάτων, και η εξαγωγή συμπερασμάτων είναι το πιο εύκολο παιχνίδι για όλους μας. Ας αφήσουμε σε όσους έχουν τη γνώση ώστε να κρίνουν και να αποφανθούν.

  Αυτό που με βασανίζει είναι ότι υπάρχει ρατσισμός παντού γύρω μας και απανθρωπιά. Βλέπεις στα διαδικτυακά μέσα να δημοσιεύονται άρθρα, φωτογραφίες κείμενα και ο καθένας να εκφράζει με αυτόν τον τρόπο τη θλίψη του, την οργή ή τον θυμό του. Βλέπεις όμως και τα πολιτικά πρόσωπα να στέλνουν τα συλληπητήριά τους στις οικογένειες και τη χώρα που πενθεί,μα ως εκεί.

  Γιατί ως εκεί;

Με τη θέση που έχεις κύριε πολιτικέ μπορείς να κάνεις περισσότερα. Μπορείς να αφυπνίσεις τον λαό σου, να τον ξεσηκώσεις να πολεμήσει. Έχει ξεκινήσει πόλεμος και τον αφήνεις να κοιμάται, Ως πρότυπο των οπαδών σου πρέπει να τους μάθεις να πολεμάνε τα πιστεύω τους, τα θέλω τους, τα δικαιώματά τους, να τους μάθεις να είναι επαναστάτες για τη χώρα τους, τα ήθη τους και τον πολιτισμό τους. Μπορείς να ενώσεις τον λαό σου, να μη τον σπάς σε κομμάτια που χωρίζονται από λέξεις. Δεν αρκεί μόνο ο λόγος σου για να τους ταρακουνήσει, δεν αρκεί για να τους βγάλει από τον αιώνα στον οποίο ζουν.

 Πιο συγκεκριμένα εσύ Έλληνα τι κάνεις; Πως επιτρέπεις σήμερα να υπάρχουν αυτές οι απόψεις . Ξεπέρασε πια τους φόβους σου και δείξε τους τον εαυτό σου. Και σταμάτα πια να περιμένεις την αρχή από τους άλλους. Γίνε εσύ η αρχή, προσπάθησε και δείξε τους τι σημαίνει ελευθερία,ανεξαρτησία, Έχουν χαθεί χιλιάδες ζωές για να μπορούμε να λέμε ότι είμαστε ελεύθεροι, είμαστε όμως; Είμαστε ανεξάρτητοι; Τι από αυτά αισθάνεσαι ότι είσαι;

  Θα έρθει κι εσένα η σειρά σου και τότε θα μετανιώνεις τη στιγμή που δεν έπραξες όπως έπρεπε. Μιλάμε για την ελευθερία σου. Ξέρεις τι είναι να ζεις ελεύθερος; Να μιλάς ελεύθερα; Να αγαπάς ελεύθερα; Να αισθάνεσαι ελεύθερα;

Και η ανθρωπιά που είναι; Μας έχουν κάνει αναίσθητους και απάνθρωπους. Δεν νοιαζόμαστε πια για κανέναν, ούτε για τον ίδιο μας τον εαυτό. Δημιουργούμε στερεότυπα και φερόμαστε ρατσιστικά ενώ δεν θα  έπρεπε. Γιατί δεν δέχεσαι ότι υπάρχει αυτό που λέμε διαφορετικό και μη φυσιολογικό; Αποδέξου το και μη φοβάσαι. Το διαφορετικό δε μπορεί να σε σκοτώσει.
Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι έχουμε δικαιώματα για αγάπη, για ελευθερία, για ζωή. Μα πάνω απ'όλα μη το ξεχνάς είμαστε άνθρωποι.

 Τα πιο πολύτιμα αγαθά τα έχουμε, δε νομίζω πως έχουν χαθεί ακόμη, ας τα κρατήσουμε όμως. Σιγά σιγά ο καθένας μας και στο τέλος θα γίνουμε μια  ομάδα!
Βγες και δείξε την ανθρωπιά σου.

Πελέκα Γεωργία,Οικονομικό ΑΠΘ
Ιούνιος ;16

Το τραγούδι των πολιτικών

  Ο πολιτικός λόγος δεν έχει πια ουσία,αν δεν έχει ήδη πεθάνει σίγουρα είναι ετοιμοθάνατος.
Μόνος στόχος του πολιτικού διαλόγου στη χώρα μας είναι να προκαλέσει εντυπώσεις και να δημιουργήσει γεγονότα και καταστάσεις.Αυτό ακριβώς. Αρκείται στον θαυμασμό, τον εντυπωσιασμό και την ιδιοτέλεια.

  Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Τι είναι πολιτικός διάλογος; Είναι αυτό που ονομάζουμε επίπεδο συνεννόησης και διαπάλης, με απώτερο σκοπό την εφαρμογή πολιτικών επιλογών.

  Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πως δεν είναι απαραίτητο τα πολιτικά πρόσωπα να συμφωνούν απολύτως. Οφείλουν όμως να οπισθοχωρούν, να ανταλλάσουν απόψεις και να αντιπροτείνουν ιδέες μέχρις ότου να βρεθεί μια κοινή/μέση λύση για την επίτευξη και υλοποίηση ενός πολιτικού σχεδίου.
 

"Ο πολιτικός λόγος

 δεν έχει πια ουσία,

αν δεν έχει ήδη πεθάνει

 σίγουρα είναι ετοιμοθάνατος."

 Πραγματικά είναι απορίας άξιον πως ακόμη και σήμερα πραγματοποιούνται αυτοί οι "πολιτικοί διάλογοι". Δηλαδή δεν τους έφτασαν τα πολιτικά εγκλήματα του παρελθόντος; Διότι για εγκλήματα πρόκειται. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμη και σήμερα αυτοί οι στενόμυαλοι, αμόρφωτοι πολιτικοί και οι ακόλουθοι  που τους απαρτίζουν. Κανένα ίχνος πνευματικής εντιμότητας και αυτό αποδεικνύεται ολοκάθαρα από την καταστροφή των πολιτικών ηθών και απαξίωσης της πολιτικής ιδεολογίας.

 Ανέκαθεν η πολιτική ήταν από τους δυσκολότερους γρίφους. Οι ομιλίες και οι διάλογοι των προσώπων που κατέχουν μια θέση στη δημόσια κοινωνία ήταν περίτεχνα δομημένοι, με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους, να εντυπωσιάσουν και να πλησιάσουν την κοινή γνώμη. Μια γνώμη που βιάζεται και ταλαιπωρείται τις τελευταίες δεκαετίες στη πατρίδα μας.

 Καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα. Η πολιτική δρα γα το παρόν, διαμορφώνει το μέλλον και από το παρελθόν διδάσκει πλαίσια και καταστάσεις.Όπως προείπα, το τροπάριο των πολιτικών δεν θα αλλάξει, ουδέποτε ο πολιτικός λόγος δεν ήταν tabula rasa. Δυναμικός και όχι ουδέτερος , πάντα θα επηρεάζει και θα επηρεάζεται.

 Οι συμπεριφορές των μεγιστάνων πολιτικών έχουν πάντοτε μια κυριολεκτική αίσθηση και προβλέπουν το μέλλον, ενώ τον μικροαστών πολιτικών δίνουν μια ψευδή εικόνα και αναζητούν το παρελθόν.

Πελέκα Γεωργία, Οικονομικό ΑΠΘ
Ιούνιος '16

Αιδώς Αργείοι:Τα προαπαιτούμενα της ''υποκρισίας''....

Ως Αριστερά ορίζεται το σύνολο των πολιτικών θέσεων που:

α.)αντιμάχονται την αδικία,τις βαθιές ανισότητες και τις διακρίσεις που απορρέουν από την ταξική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας,

β.)Προωθούν την κοινωνική ισότητα, την φιλία και την συνεργασία ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς, με σεβασμό στην κουλτούρα κάθε λαού,

γ.)Αγωνίζονται για ουσιαστική Παιδεία και μόρφωση που να αφορά όλα τα μέλη της κοινωνίας, εναντίον του σκοταδισμού είτε εθνικιστικού, είτε θρησκευτικού.

Αυτή τη στιγμή υποτίθεται ότι μας κυβερνάει ένα πολιτικό κόμμα το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό.Αν εξαιρέσουμε την αλλοπρόσαλλη σύσταση του από διάφορες συνιστώσες με καταβολές από την άκρα αριστερά ως το μετριοπαθές ''κέντρο'',θα λέγαμε ότι πράγματι,τουλάχιστον στα ''αντιπολιτευτικά'' χρόνια της αντιμνημονιακής του καριέρας,τιμούσε την πολιτική του ταυτότητα.

Όλο αυτό το ευφάνταστο παραμυθάκι της ανυπόστατης αριστερής ''εναλλακτικής'' πολιτικής κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα όταν τυχοδιωκτικά επιδίωξε ο ΣΥΡΙΖΑ να αναρριχηθεί στην καρέκλα της εξουσίας παίζοντας βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες των ήδη ταλαιπωρημένων Ελλήνων πολιτών.

Με μια σειρά από μέτρα όπως η κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο,η αποκατάσταση των αδικιών και το τέλος της λιτότητας,το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ,άμεσα αφορολόγητο μισθό στα 751 ευρώ,πάγωμα σε κούρεμα μισθών-συντάξεων και αναδρομική επιστροφή όσων επιδομάτων,μισθών και συντάξεων κουρεύτηκαν,όχι στο ξεπούλημα μέσω ιδιωτικοποιήσεων κλπ κατάφερε να αποκτήσει σε μια σειρά ετών ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό της τάξης του 36% από το 4% που κατείχε την περίοδο προ κρίσης.

Τώρα ενάμιση χρόνο μετά την διακυβέρνηση αυτού του ''αριστερού'' μορφώματος μεσολάβησαν 2 εκλογές,9 χαμένοι μήνες λεονταρισμών,1 δημοψήφισμα και...ένα μνημόνιο.Από την μια κρατήστε τα προεκλογικά ''πετραχήλια'' και θυμηθείτε τις τρεις αξίες που πρεσβεύει παραδοσιακά η αριστερά και από την άλλη ας τα συγκρίνουμε με 3 μέτρα-αποτέλεσμα(+3 δηλώσεις στελεχών)της διακυβέρνησης αυτού του ''αριστερού'' κόμματος.

α.)Αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων(ΦΠΑ,ΕΦΚ κλπ) σε προϊόντα πρώτης ανάγκης αλλά και αύξηση ασφαλιστικών εισφορών τόσο σε νοικοκυριά όσο και σε επιχειρήσεις(100% προκαταβολή φόρου,30% φόρος εισοδήματος,αφορολόγητο εισόδημα στα 8500 ευρώ από 12500,κούρεμα συντάξεων κλπ)

β.)Απελευθέρωση πλειστηριασμών α κατοικίας ανεξαρτήτως αν η οφειλή προέρχεται από στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο,αν υπάρχει προσημείωση ή όχι ακινήτου,πώληση του μεγαλύτερου μέρους των "κόκκινων" δανείων σε ιδιωτικά hedge funds,καθιστώντας με αυτό τον τρόπο κάθε δανειζόμενο Έλληνα πολίτη υπόλογο σε αγνώστου προελεύσεως ιδιωτικά αρπαχτικά ταμεία πίσω από τα οποία κρύβονται πρόσωπα που επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν από την οικονομική δυσπραγία των πολιτών αυτών.

γ.)Συμβόλαια τιμής στα Σχολεία,διαγωνισμοί πιστοποίησης πλαστών πτυχίων,διορισμοί αστοιχείωτων προσώπων σε νευραλγικές θέσεις της δημόσιας διοίκησης,προσπάθεια φίμωσης του Τύπου,κατοχύρωση δικαιώματος των Βουλευτών να κατέχουν offshore εταιρείες και εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε ένα υπερταμείο το οποίο βρίσκεται υπό ελληνική εποπτεία αλλά έχει δεσμευτεί εξ ολοκλήρου από τους δανειστές για την εξυπηρέτηση του χρέους. 

Και 3 δηλώσεις-μπόνους παράνοιας και σουρρεαλισμού:

-Αλέξης Τσίπρας,Πρωθυπουργός της χώρας(πριν το περίφημο Λέσβος-Μυτιλήνη):"Ποια σύνορα; Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;" (Όλη η εξωτερική πολιτική σε μια σειρά)

-Εύη Καρακώστα,Βουλευτής Β' Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ:''Είναι φοροφυγάδες αυτοί που τους κόβεται το ΕΚΑΣ. Δεν το δικαιούνται.Σαφώς η οικονομική μας πολιτική έχει "ταξικό" πρόσημο" (Όλη η φιλοσοφία της οικονομικής "αριστερής" πολιτικής σε μια σειρά)

-Πάνος Καμμένος,Υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ:"Εγκληματική και Αντισυνταγματική η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά''(Όλη η αμετροέπεια,το θράσος και η κοροϊδία σε μια σειρά)

Δεν συνηθίζω να αφιερώνω τόσο χρόνο στην ανάλυση ενός πολιτικού κόμματος,άλλωστε κατά τη γνώμη μου και εμπράκτως μετά το φιάσκο του ''αριστερού όνειρου'' οι ιδεολογίες και η πολιτική στην χώρα μας έχουν μπει στον καταψύκτη.Αλλά ως Έλληνας πολίτης αυτής της χώρας δεν δύναμαι να μην παίρνω θέση απέναντι σε αυτό το ρεσιτάλ υποκρισίας και αιδούς που παρακολουθούμε στην χώρα μας από την εποχή της μεταπολίτευσης και με αποκορύφωμα στα χρόνια της κρίσης από το σύνολο των κυβερνώντων και σύσσωμου του πολιτικού συστήματος.

Αυτό που με θλίβει περισσότερο είναι η αδράνεια και η αναβλητικότητα των πολιτών.Στα πρώτα χρόνια της κρίσης μόλις που συστηθήκαμε με τις πρώτες μνημονιακές "μεταρρυθμίσεις",αντιδράσαμε σε ευρεία κλίμακα,προπηλακίσαμε και βιαιοπραγήσαμε εναντίον βουλευτών,κάψαμε την Αθήνα κλπ....Τώρα που ''κυβερνάμε'' και καθίσαμε στην καρέκλα,απολαμβάνουμε τα προνόμια των θέσεων μας και δεν επιδιδόμαστε  σε σπασμωδικές κινήσεις.

Οι υπόλοιποι όμως μέσοι Έλληνες που παρατηρούν μετριοπαθώς όλα αυτά τα χρόνια την χώρα τους να αναλώνεται σε έναν φαύλο κύκλο αντιπαραγωγικών και μη αναπτυξιακών μέτρων πλέον έχουν περάσει από την άρνηση και το θυμό στην απογοήτευση,στην κατάθλιψη και εν τέλη στην αποδοχή ότι η κατάσταση δεν θα αλλάξει ποτέ,ακριβώς όπως περιέγραφε η Κιούπλερ την διαδικασία μετάβασης ενός ανθρώπου για να αποδεχτεί ένα τραγικό γεγονός.

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ

Σε αναζήτηση του χαμένου εαυτού στην ησυχία της πόλης....

Είπα και εγώ να ξοδέψω τα 10 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν και να γράψω κάτι για το οποίο δεν έχω κανένα επιστημονικό υπόβαθρο (thanks reverse!!!)ως εκ τούτου το παρακάτω άρθρο μπορεί να θεωρηθεί απλά μια εξομολόγηση ενός απλού παρατηρητή της καθημερινότητας.

Σε έναν λοιπόν περίπατο που έκανα και μετά από ένα overdose νικοτίνης/καφεΐνης ξεκίνησα για λίγο να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου.

κάτι τρομακτικά απλοϊκό με οδήγησε σε τεράστια συμπεράσματα και πολλά ερωτηματικά... μερικά από τα οποία παραθέτω παρακάτω:

Είδα λοιπόν πολλούς ανθρώπους να κάνουν μια τεράστια υπερπροσπάθεια ώστε να ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες(σαν να προσπαθούμε να μπούμε σε σακιά)  και εναν οχετό από σχόλια για τα σοσιαλ μίντια και την ηλεκτρονική ζωή γενικότερα...αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πάνω από όλα... μήπως χάνουμε τελικά τον ίδιο μας  τον εαυτό??

Μπορώ να σας πω με σιγουριά πως δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έκλεισα κινητό και υπολογιστή για να αφεθώ στις σκέψεις μου και αναζητώντας μια αιτία μου ήρθε στο μυαλό η κρίση που βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρονιά σε όλα τα επίπεδα...

Είναι αλήθεια πως όταν η γενική καταστροφή βασιλεύει γύρω σου το να αποκοπής από όλους και από όλα έστω και για λίγα λεπτά είναι μια αρκετά τρομακτική εμπειρία...

πάντα θα ψάχνεις απεγνωσμένα κάτι για να ξεφύγεις....

ίσως φταίει και το γεγονός πως η πραγματικότητα πολλές φορές είναι σκληρή και μουντή όχι σαν τα πολύχρωμα φώτα του Facebook ούτε σαν το τελευταίο βιντεάκι του you tube που παρακολούθησα... όμως αλήθεια είναι και το γεγονός πως μια εσωτερική αναζήτηση είναι καμιά φορά ιδιαίτερα θεραπευτική,

Καθώς συνέχιζα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου,μου ήρθε στο μυαλό μια τεράστια σιδερώστρα να έρχεται και να τα ποδοπατάει όλα με σκοπό η πραγματικότητα να γίνει μια απλή ευθεία γραμμή... χωρίς ερωτηματικά χωρίς μεταβλητές και εξισώσεις...σαν κάποιος να σου λέει “μην το πολυσκέφτεσαι απλά περπάτα...περπάτα...περπάτα,κανε τον αγώνα δρόμου που πρέπει να κάνεις, φτιάξε το κουλ μαλλί...γίνε διάσημος στο Facebook προσπάθησε κι'άλλο κι'άλλο κι'άλλο. Γίνε αχάριστος και άπληστος... πρέπει να τα έχεις όλα !!!”

Μετά αναρωτήθηκα πως και δεν αντιστεκόμαστε σε όλα αυτά ??? αλλά ήρθε αμέσως στο μυαλό μου αυτή η υπέροχη συσκευή που όλοι έχουμε στα σπίτια μας και λέγεται τηλεόραση...που μας προσφέρει πλούσιο (παύση για ειρωνεία) τηλεοπτικό προϊόν και προσπαθεί να μας βάλει να καταπίνουμε αμάσητα όλα τα ηλίθια catch-phrases που μας προσφέρει επανειλημμένως (αγάπη μόνο παιδιά...) και τις ανούσιες μόδες που κατεβάζουν το πνευματικό μας επίπεδο στον πάτο του πηγαδιού.

Κάποιες φορές σκέφτομαι την γενιά των γονιών μας και πως κατάφεραν να κρατήσουν άθικτες τις αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων...μια γενιά για την οποία μια βόλτα στην παραλία σήμαινε ευτυχία και ατελείωτη τροφή για σκέψη και όχι αφορμή για selfies...

πείτε με ρομαντικό αλλά πολλές φορές φαντάζομαι πως θα ήταν να ζούσε σε μια άλλη εποχή...τότε που το ανθρώπινο στοιχείο ήταν ακόμη δυνατό,τότε που η φιλία μετριόταν με πράξεις και όχι με like και σχόλια σε φωτογραφίες.....και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν χαλούσαν με το πάτημα ενός κουμπιού

Κλείνω με μια προτροπή: στην γενιά που ζούμε η τεχνολογία θα συνεχίζει να εξελίσσεται ραγδαία και τα ερεθίσματα θα συνεχίσουν να βρίσκονται συνέχεια παντού γύρω μας παρόλαυτα καλό θα ήταν κάποια στιγμή όλοι λίγο πολύ να κλειστούμε στον εαυτό μας και να ψαχτούμε εσωτερικά...μπορεί να χάνουμε σιγα-σιγα την ανθρωπινή επαφή αλλά καλό είναι να μην χάσουμε στο τέλος τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σωτήρης Κατιρτζής,Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής ΑΠΘ

Φορολογική Μέγγενη και Οικονομική (Υπ)ανάπτυξη:Σχέσεις μίσους...και πάθους!Μέρος Α

Καθώς διανύουμε ''γιορτινές'' μέρες(παρόλο που εορτάζουμε τα Πάθη του Κυρίου),είναι πολύ χρήσιμο να ξεκινήσουμε το άρθρο αυτό με μια διάσημη ρήση του Ιησού Χριστού:

• Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι, και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω” [Λουκ. γ’11] 

Θα αναρωτηθείτε τι σχέση έχει μια προτροπή ελεημοσύνης με την υπάρχουσα φορολογική υφαρπαγή του εθνικού μας εισοδήματος.Και όμως,ακτινοβολεί με πλέον ακραιφνή τρόπο την διάθεση της κυβέρνησης απέναντι στους πολίτες που της πρόσφεραν το βάθρο της εξουσίας.

Σου λέει ο κ.Τσίπρας,η πλειονότητα των Ελλήνων,όπως μας δίδασκαν τότε στα αντισυμβατικά καφενεία οι ''ιεροκήρυκες'' της ΚΝΕ,διαθέτει πάνω από δυο χιτώνες(aka πλούτο) τον οποίο μάλιστα άλλοι αποκτούν με άνομα μέσα και εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων.Έτσι,λοιπόν και εφόσον το σύστημα μας συνταγματικά είναι αυτό της μικτής οικονομίας και το κράτος είναι ακόμη ο βασικός μέτοχος στους βασικούς πυλώνες λειτουργίας της χώρας μας,θα χρησιμοποιήσουμε το πλέον αποτελεσματικό μας όπλο για να χτυπήσουμε αυτή την ''χολέρα'' της σύγχρονης αστικής κοινωνίας.

Κάπως έτσι συνηθίζει να δικαιολογείται ο Πρωθυπουργός μας στα οικογενειακά και φιλικά δείπνα όπου συγχρωτίζεται με γνώριμους κύκλους παλαιών ''συναγωνιστών'' ώστε να αποποιηθεί τον μανδύα της νεοφιλελίζουσας ρετσινιάς που του επιρρίπτουν τα ελληνικά πρόβατα που ενώ μασούσαν υποκριτικά τον σανό έστω και με μια μικρή καθυστέρηση αρχίζουν πλέον να τον παίρνουν χαμπάρι.

Είναι όμως έτσι?Για να μπορέσω να σας δώσω με μια πιο διεισδυτική και απλούστερη ματιά του τι αντιμετωπίζει η χώρα μας αλλά και για να προτείνω λύσεις πάνω στα κακουργήματα που βαφτίζει  ως ''ευαγγελικές οικονομικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προς αναπτυξιακή εκτόξευση'' όλος αυτός ο (α)κυβερνητικός θίασος,θα πρέπει να σας παράσχω κάποια εργαλεία για να κατανοήσετε πως πραγματικά λειτουργεί ενα υγιές φορολογικό σύστημα.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.Με την πτώση της Χούντας,την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ και της αναγέννησης της μεταπολιτευτικής Ελλάδας διαμορφώθηκε και παγιώθηκε το σύστημα της μικτής οικονομίας.

Πρόκειται για το οικονομικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο το κράτος ελέγχει σημαντικό μέρος του προϊόντος με την φορολογία, τις μεταβιβαστικές πληρωμές και την παροχή δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών (άμυνα, αστυνόμευση). Επίσης, ρυθμίζει το βαθμό στον οποίο τα άτομα ικανοποιούν τα συμφέροντά τους.

• Ωστόσο η οικονομία αυτή είναι μικτή,δηλαδή εκτός από το κράτος ως βασικό μέτοχο στους πυλώνες λειτουργίας των δομών της οικονομίας έχουμε και τον μειοψηφικό μέτοχο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας,δηλαδή τις επιχειρήσεις που προσφέρουν μέσω μιας φιλελεύθερης αγοράς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.Με άλλα λόγια το κράτος ως θεματοφύλακας διασφαλίζει συνταγματικά τα βασικά θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη(παιδεία,άμυνα,υγεία,ασφάλεια κλπ) και προσφέρει τις ανάλογες υπηρεσίες επ'αμοιβής(φόρος) ενώ παράλληλα ως νυχτοφύλακας επιτηρεί την ιδιωτική-ελεύθερη κερδοσκοπική συναλλαγή των ιδιωτών και επιχειρήσεων.

Το κράτος λοιπόν προκειμένου να ικανοποιεί τις κρατικές δαπάνες από την παροχή των προαναφερθέντων υπηρεσιών,για να μπορεί να πληρώνει συντάξεις και μισθούς στους κρατικούς υπαλλήλους αλλά και για να ενισχύει ή να σταθεροποιεί την οικονομική ανάπτυξη επιβάλλει μια υποχρεωτική σειρά από φόρους.

• Αυτοί οι φόροι είναι έμμεσοι και άμεσοι.Άμεσοι είναι οι φόροι όπου ο πολίτης μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες πληρώνει ο ίδιος άμεσα το ποσό που του αναλογεί(πχ μεσω της φορολογικης δηλωσης ο πολίτης ή η επιχείρηση θα πληρώσουν το νόμιμο αντίτιμο των εισοδηματικών τους δραστηριοτήτων).Έμμεσοι είναι οι φόροι,τους οποίους ο πολίτης πληρώνει μέσα από την κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών όπως είναι ο ΦΠΑ,ο ΕΦΚ κλπ...

Η φιλοσοφία του φόρου είναι η εξής:Μέσω των φόρων χρηματοδοτούνται οι κρατικές δραστηριότητες που είναι ωφέλιμες και απαραίτητες για την ευημερία του συνόλου των πολιτών ενώ παράλληλα αποτελούν εναν τρόπο αναδιανομής του πλούτου από τους έχοντες στους μη έχοντες(μέσω μεταβιβαστικών πληρωμών και επιδομάτων).

Υπό φυσιολογικές συνθήκες ένα κράτος μέσω των αποτελεσματικών νόμων εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των δομών του κράτους και της κοινωνίας ενώ μέσα από ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα και ένα θετικό εμπορικό ισοζύγιο εξασφαλίζει κεφάλαια για την λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών,προσφέρει επιδόματα και συντάξεις,χρηματοδοτεί προτζεκτ και δημόσια έργα ανάπτυξης,επενδύει σε επιχειρηματικούς τομείς ενώ παράλληλα εκμηδενίζει τις οικονομικές ανισότητες και αυξάνει την συγκριτική του ανταγωνιστικότητα έναντι των άλλων χωρών.Με άλλα λόγια γίνεται ένα αξιόλογο ''Κράτος Δικαίου''.

Η περίπτωση της Ελλάδας

Λυπάμαι που θα γκρεμίσω τις αυταπάτες και θα τσαλακώσω την νεοελληνική μαγκιά κάποιον ονειροπόλων,αλλά πλέον για κάθε επιστημονικό-εξελικτικό κανόνα η χώρα μας αποτελεί μια τρανταχτή εξαίρεση.Και τι θελω να πω με αυτό.

Προφανώς δεν ξορκίζω κάθε θετική συμβολή μας στην διαμόρφωση του παγκοσμιοποιημένου ανθρωπίνου πολιτισμού,αλλά η χώρα μας ιδίως τα τελευταία χρόνια φιγουράρει σε ''προνομιακές'' θέσει σε παγκόσμιες λίστες διαφθοράς,πολιτικής αναξιοπιστίας και ''δυσανάλογου με τις περιστάσεις προκλητικό lifestyle'' αλλά και μαστίζεται από μια ανελέητη κρατική-οικονομική δυσπραγία.

Σε αυτήν λοιπόν την χώρα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πλέον αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε αδρά τους λεονταρισμούς μιας δεξιόστροφης αριστεροσύνης,η οποία με την ίδια ταχύτητα που έχτισε την δυναμική της στην κοινωνία με την ίδια ταχύτητα γκρέμισε και το φιλολαϊκό της προφίλ.

~Διότι όταν ακούς από τον τότε ''μελλοντικό'' πρωθυπουργό να λαικίζει τάζοντας σου οτι θα σου επιστρέψει τα σπασμένα που πλήρωσες με τους προηγούμενους και στην πορεία σε βάζει να πληρώσεις και την ''καθαρίστρια που τα μάζεψε'',τότε γνωρίζεις οτι είσαι ξεκάθαρα η εξαίρεση στον κανόνα του ηθικού και πολιτικού γίγνεσθαι.~

Αλλά αρκετά με τον ρομαντισμό.Επειδή αυτό που θα μας σώσει σαν χώρα είναι πρωτίστως η ιδεολογική μας αφύπνιση και η κριτική μας σκέψη,πρέπει με επιχειρήματα αλλά και επιστημονική γνώση να προσανατολιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ως φοιτητής οικονομικών,όταν πάτησα το πόδι μου στην σχολή δεν είχα ιδέα τι σημαίνει πραγματική ανάπτυξη αλλά και πως εφαρμόζεται η φορολογική πολιτική.

Αργότερα έμαθα οτι η ανάπτυξη ορίζεται σύμφωνα με το κλασσικό υπόδειγμα του Solow  ως γινόμενο τεσσάρων παραγόντων:

της παραγωγικότητας, της συσσώρευσης κεφαλαίου, της αύξησης του πληθυσμού και της τεχνολογικής προόδου.Τότε όμως ήμουν σίγουρος οτι η χώρα μου δεν πληρεί κανέναν από αυτούς τους 4 παράγοντες ώστε να είναι σε θέση να αναπτυχθεί.Η παραγωγή μας σαφώς μικρότερη των δυνατοτήτων μας,το εμπορικό μας ισοζύγιο αρνητικό(περισσότερες εισαγωγές>εξαγωγές)

Για την τεχνολογική πρόοδο ούτε λόγος όσο για την αύξηση του πληθυσμού θα λέγαμε οτι ιδίως στα χρόνια της κρίσης περιορίστηκε και ο αριθμός γεννήσεων ενώ η φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου-επιστημόνων στο εξωτερικό καθιστά ακόμη πιο δυσοίωνη την πρόβλεψη για βιώσιμη ανάπτυξη.

Εφόσον λοιπόν η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς να ικανοποιήσει την βασική εξίσωση της ανάπτυξης,προσπάθησα να αναζητήσω τους λόγους που συνετέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα.Αν εξαιρέσεις την παγκόσμια οικονομική κρίση που περιόρισε σημαντικά τον εξωτερικό δανεισμό από τις αγορές και εκτίναξε τα spread ανεβάζοντας κατά πολύ τον πήχη χρέους αλλά απομάκρυνε και τις επενδυτικές πρωτοβουλίες,αναζήτησα λύσεις τόσο στην πολιτική διακυβέρνηση όσο και στην φορολογική πολιτική.Η απογοήτευση αν και αναμενόμενη ήταν η ίδια και για τις δυο περιπτώσεις.

Ένα πολιτικό σύστημα σε απόλυτη ασυδοσία(έλλειψη πολιτικού φρονήματος για μεταρρυθμίσεις,πελατειακές σχέσεις,μίζες-σκάνδαλα,κωλυσιεργία και γραφειοκρατικά τερτίπια κλπ),μα όταν ο λογαριασμός ήρθε στο τραπέζι το ίδιο σύστημα φάνηκε τελείως ανίκανο να εφαρμόσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αντ'αυτού αναλώθηκε στην εύκολη λύση της φοροεπιδρομής πάντα φυσικά σύμφωνα με τις υποδείξεις των εξωτερικών δανειστών και φορέων.

Συνεχίζεται....

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ

                                                                                                  

Πυρκαγιές Χρέους,Φορολογικά Αντίμετρα:Το παράδοξο της Ελλάδας

Η περίοδος της αβάσταχτης ελαφρότητας

Έστω οτι έχεις μια κυβέρνηση,η οποία μόλις έχει σχηματιστεί από την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.Η κυβέρνηση αυτή για να φτάσει στο σκαμνί της εξουσίας,’’εξαγόρασε’’ την εκλογή της με μια σειρά από υποσχέσεις και προτάσεις για την βελτίωση του βιωτικού επιπέδου του λαού και για την συνολικότερη οικονομική μεγέθυνση.

Αυτή η κυβέρνηση παρά την συστηματική προειδοποίηση εμπειρογνωμόνων και άλλων διεθνών και μη παραγόντων οτι χρειάζεται ‘’συμμάζεμα’’ ο οίκος,αυξάνει μισθούς,αυξάνει συντάξεις,αυξάνει επιδόματα και κοινωνικές παροχές,διορίζει άνευ κριτηρίων μα πάνω από όλα καθησυχάζει τον πληθυσμό για την κατάσταση της οικονομίας,τον προτρέπει να δανείζεται και γενικότερα να αυξήσει την εγχώρια κατανάλωσή του.

Κάτω από την επίρροια αυτής της μέθης,ο λαός γίνεται ιδιαίτερα απερίσκεπτος στις κινήσεις του,αυξάνει τις δαπάνες του πέρα από τις δυνατότητες του έχοντας σαν μαξιλάρι ασφαλείας ένα κράτος που του παρέχει παχουλά μπόνους και ένα μπλοκ τραπεζών που του παρέχουν δανειακά προγράμματα με χαμηλά επιτόκια.

Έτσι λοιπόν όπως τόνιζε ο Χάιμαν Μίνσκι,σε περιόδους παρατεταμένης ‘’ευημερίας’’ προκύπτουν κερδοσκοπικές φούσκες.

Πίσω όμως από τις πλαστές δημοσιονομικές καταστάσεις και τις πληρωμένες εκθέσεις αλλά και τις βαρύγδουπες επιβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης,κρύβεται ένας δημοσιονομικός εγγέλαδος έτοιμος να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά της ευημερίας των Ελλήνων.

Οταν σκάει η φούσκα

Ένα πρωϊνό λοιπόν,ο Υπουργός οικονομικών επισκέπτεται το σπίτι του Πρωθυπουργού με την έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους παρουσιάζοντας ένα έλλειμμα της τάξης του 2/4 του ΑΕΠ.Ο Πρωθυπουργός τον καθυσυχάζει οτι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη ενώ παράλληλα προβαίνει σε διάβημα προς τον ελληνικό λαό επιβεβαιώνοντάς του οτι ‘’λεφτά υπάρχουν’’.

Μέχρι εκείνη την στιγμή οι δανειολήπτες μπορούν να εξοφλούν τα δάνεια τους απολαμβάνοντας ακόμη υψηλές απολαβές.Σταδιακά όμως και υπό το βάρος της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης,το κράτος δυσκολεύεται να δανειστεί από τις αγορές για να αποπληρώσει τις υποσχέσεις του και έτσι αναγκάζεται να προβεί σε περικοπές.

Ξαφνικά οι τράπεζες σφίγγουν τα λουριά των πιστώσεων,αυξάνεται η φορολογία και μειώνονται τα επιδόματα για να φρεναριστεί το έλλειμα.Φυσικό επακόλουθο είναι να μειώνεται το πορτοφόλι του καταναλωτή,ο οποίος ξαφνικά ως άλλος δανειολήπτης ‘’Ponzi’’ αδυνατεί να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του.Έτσι το χρέος στο σύστημα διογκώνεται,η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση και έτσι το σύστημα καταρρέει και η φούσκα σκάει.

Το τίμημα της αφερεγγυότητας

Όταν η φούσκα σκάσει είναι ήδη αργά.Τα ‘’κόκκινα’’ δάνεια έχουν συσσωρευτεί στο σύστημα,το κράτος υποφέρει κάτω από υπέρογκα ελλείμματα ενώ ο λαός που μέχρι πρότινος δαπανούσε τα διπλάσια από όσα έβγαζε,τώρα δυσκολεύεται να εξασφαλίσει τα προς το ζην με την αποταμίευση να φαντάζει ένα άπιαστο όνειρο.

Στον απόηχο της οικονομικής σήψης ο λαός αντιδρά,διαδηλώνει,απεργεί ενώ παράλληλα σπεύδει στα τραπεζικά ιδρύματα για να αποσύρει τις καταθέσεις του.Η κυβέρνηση παραιτείται,προκηρύσσονται εκλογές και το bail out(εξωτερική βοήθεια) είναι αναπόφευκτο.Πράγματι,η κυβέρνηση αυτή που εδώ και τόσα χρόνια ‘’τα έτρωγε’’ μαζί με το λαό προσφεύγει στην εξωτερική βοήθεια(δανεισμός μέσω των παγκόσμιων και ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης).Ωστόσο όπως όλα τα συμβόλαια,έτσι και το συμβόλαιο στήριξης(μνημόνιο) απαιτεί δικλείδες ασφαλείας λόγω της πολιτικής αναξιοπιστίας του δανειολήπτη ελληνικού κράτους.

Η φιλοσοφία είναι απλή:Συμμάζεψε το σπίτι σου και εμείς θα σου δανείσουμε χρήματα για να εξασφαλίζεις τις ανάγκες σου μέχρι να ορθοποδήσεις.Η κυβέρνηση όμως έχει  ένα δίλημμα. Αφενός έχει να αντιμετωπίσει απαιτητικούς δανειοδότες,οι οποίοι αντιμετωπίζουν την χώρα με δείκτες και αριθμούς με παντελή έλλειψη κοινωνικής σκοπιάς και αφετέρου έχει ένα λαός ο οποίος στήριξε αυτή την κυβέρνηση με αντάλλαγμα τις παχουλές υποσχέσεις.Έτσι αναγκάζεται να ζυγίσει τις επιλογές της.

Η πιο λογική επιλογή είναι να πάει με τα νερά των δανειστών.Οταν έχεις ένα χρέος στο 200% του ΑΕΠ σου με τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και ένα τραπεζικό σύστημα στην εντατική,θα ήταν αυτοκτονία το να μην εξασφαλίσεις τα πακέτα τόνωσης της εξωτερικής βοήθειας.

Θα περίμενε κανείς από ένα κράτος ‘’δικαίου’’ το οποίο σέβεται την δημοκρατία που το ίδιο γέννησε και σύστησε στον κόσμο πως θα ασκούσε διώξεις και θα επέβαλε ποινές στους θιασώτες της δημοσιονομικής απειθαρχίας που έφερε την χώρα στο χείλος του γκρεμού. Αντ’αυτού συλλαμβάνει ελάχιστα εξιλαστήρια θύματα και μετατοπίζει το βάρος στον ελληνικό λαό.

Εφόσον έχω εκλεχθεί,με προστατεύει το σύνταγμα για 4 χρόνια εφόσον έχω σταθερή πλειοψηφία και παράλληλα λαμβάνω και τα πακέτα βοήθειας είμαι καλυμένος.

Το φορολογικό μαστίγωμα

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έλεγε πως ‘’δεν υπάρχουν καλοί φόροι’’.Έστω οτι μια κυβέρνηση θέλει να φορολογήσει την βενζίνη,αλλά δεν θέλει να δυσαρεστήσει και του ψηφοφόρους.Τι θα κάνει?Θα φορολογήσει τις εταιρείες διακίνησης βανζίνης?Ναι θα το κάνει.Αλλά επειδή για κάθε δράση,υπάρχει και μια αντίδραση,έτσι και οι παραγωγοί θα ανεβάσουν τις τιμές για να αντισταθμίσουν την ‘’χασούρα’’ από την άγαρμπη φορολογία.Ωστόσο αν το επιχειρήσουν ίσως δεν θα είναι σε θέση να ‘’ξεπουλήσουν’’,το ποσοστό κέρδους τους θα είναι μικρότερο και έτσι λόγω του δυσμενούς οικονομικού περιβάλλοντος ή θα κλείσουν την επιχείρηση ή θα μετακινήσουν την έδρα τους σε άλλη χώρα.Παράλληλα όμως και ο ίδιος ο καταναλωτής,όταν πρόκειται μάλιστα για προϊόντα ανελαστικής ζήτησης(προϊόντα που διατείθενται να πληρώσουν όσο όσο οι καταναλωτές γιατί το έχουν ανάγκη) θα αναγκαστεί να περιορίσει την κατανάλωσή του σε άλλα προϊόντα.Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος,στον οποίο το κράτος αυξάνει συνεχώς τους φόρους γιατι αρνείται να περιορίσει την κομματοκρατία και ο κόσμος περιορίζει τις αγορές του με αποτέλεσμα να μεγενθύνεται η απώλεια της οικονομικής αποτελεσματικότητας και η ανεργία.

Με άλλα λόγια,η φορολογική φιλοσοφία αποσκοπεί στην αύξηση των εσόδων του κράτους.Προκύπτει όμως η εξής παράδοξη αντίφαση.Όσο το κράτος αυξάνει τους φόρους για να αυξήσει τα έσοδά του,τόσο περισσότερο οι επιχειρήσεις αυξάνουν τις τιμές των υπηρεσιών τους ή των προϊόντων τους ενώ παράλληλα τόσο προχωρούν σε μειώσεις μισθών αλλά και σε απολύσεις.

Σκέψου να έχεις κατεβάσει μια καινοτόμο ιδέα,να θες να την κάνεις επιχείρηση και το κράτος να σου φορολογεί από το πρώτο δευτερόλεπτο τόσο την ιδέα-επιχείρησή σου αλλά και να φορολογεί και το προϊόν που πουλάς και τον καταναλωτή που αγοράζει από σένα.

Το κράτος θα τους εισπράξει τους φόρους,εκτός αν γίνει κάποια βιβλική καταστροφή ή κάποια κοινωνική επανάσταση...Υπάρχουν κρατιστές και λόγιοι των οικονομικών που διατυμπανίζουν πως η φορολογία είναι χρήσιμη ακριβώς επειδή αναδιανέμει εισόδημα από τους πλούσιους στους φτωχούς

Ωστόσο εγώ κλείνω με 2 φιλοσοφικά ερωτήματα:

•       Εφόσον ο ψηφοφόρος κάνει τον πολιτικό και εφόσον ο πολιτικός εξαρτάται απόλυτα από την ψήφο του πολίτη,για ποιο λόγο οι κυβερνήσεις τιμωρούν τους ευεργέτες τους με φόρους αντί να τους προσφέρουν γη και ύδωρ μέσω ανάπτυξης?
•     Είπαμε παραπάνω πως η βασική φιλοσοφία του φόρου είναι πως αναδιανέμεται ο πλούτος προς τα ασθενέστερα στρώματα μέσω μεταβιβαστικών πληρωμών.Αυτό όμως προϋποθέτει ότι όντως τα λεφτά αυτά θα πηγαίνουν εκεί και όχι για την εξυπηρέτηση χρεολυσίων,σωστά;

Στο επόμενο άρθρο θα εξετάσουμε μαζί ποιο είναι ένα ιδανικό μοντέλο άσκησης οικονομικής πολιτικής και πως μπορεί το κράτος έξυπνα περιορίζοντας απλές δαπάνες να καταφύγει σε ‘’λαϊκότερες’’ λύσεις από την φορολογική μέγγενη...

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ

Σκέψεις/Παιδεία:''Σοκ και Δέος...!!!''

 Είναι σαφές ότι η παιδεία αποτελεί την βάση ανάπτυξης διάπλασης και διαμόρφωσης μίας ισορροπημένης, παραγωγικής και σύγχρονης κοινωνίας. Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα αυτό αποτελεί βασικό κανόνα επι την βάση του οποίου διαμορφώνεται η πολιτική για την παιδεία. Στην Ελλάδα, απέχουμε πολύ από αυτόν τον τόσο αυτονόητο όσο και αναγκαίο κανόνα.

Γιατί, όμως συμβαίνει αυτό; Πού υστερούμε έναντι των άλλων χωρών;

Σε επιστημονικό προσωπικό, υπάρχει πολύ υψηλό επίπεδο κατάρτισης που καθιστά ικανούς,

 τους Έλληνες επιστήμονες να αναλάβουν θέσεις ευθύνης στο εξωτερικό. 

Αλλά, τους Έλληνες πολιτικούς τους αφήνει παγερά αδιάφορους το πρόβλημα 

της διαρροής εγκεφάλων.

Αυτό, μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς διαβάζοντας τις νομοθετικές παρεμβάσεις 

των τελευταίων αιτών για την παιδεία. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς,νόμος για τις μετεγγραφές 

με τον οποίο ασχολήθηκαν δυο υπουργοί προκειμένου να φτιάξουν έναν νόμο 

που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική δικαιοσύνη. Αντί αυτού επικράτησε το απόλυτο χάος. 

Έκαναν αίτηση για μεταγραφή πολύ φοιτητές που δεν είχαν ανάγκη την μεταγραφή 

και την έλαβαν με αποτέλεσμα να την χάσουν φοιτητές που την είχαν πραγματική ανάγκη. 

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο την απαξίωση των περιφερειακών τμημάτων αλλά 

και την αδυναμία λειτουργίας πολλών τμημάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Προϊόντος του χρόνου, η παιδεία πέρασε στα χέρια της αριστεράς. Εδώ κανείς θα περίμενε να αλλάξει η πολιτική προς το καλύτερο. Και όμως υπάρχουν και χειρότερα...

Τα προηγούμενα χρόνια επικράτησε πράγματι, μια δύσκολη κατάσταση με κενά και έλλειψης. Αλλά, δεν είχαμε δει ξανά σχολεία να μην μπορούν καν να λειτουργήσουν όχι λόγο της έλλειψης, αλλά εξαιτίας της ανυπαρξίας καθηγητών μιας και δεν προκηρύχθηκαν εγκαίρως 

οι θέσεις ώστε, να προβλεφθεί η πιθανότητα να κάνει κάποιος ένσταση. Ακόμα και στην προσχολική ηλικία κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της. Περί τα 46,000 παιδιά κατάφερε να αφήσει εκτός παιδικών σταθμών, όχι λόγο της έλλειψής αλλά εξαιτίας της κακοδιαχείρισης πόρων. Άξιο αναφοράς είναι και το νομοθέτημά της για την παιδεία 

το οποίο απαξιώνει μεταξύ άλλων την λειτουργία πρότυπων και πειραματικών σχολείων.

Το γεγονός αυτό, αναμφίβολα προκαλεί αίσθηση, διαβάζοντας όμως κανείς τις θέσεις του υπουργού που έφτιαξε το νομοσχέδιο πρόκειται για την πλήρη εφαρμογή τους. Ο υπουργός, υποστήριξε με συνέπεια πως η αριστεία είναι ρετσινιά και απλά έκανε την πολιτική θέση του αυτή νόμο του κράτους, βυθίζοντας την παιδεία ακόμα περισσότερο σε έναν εκπαιδευτικό μεσαίωνα.

Καταληκτικά, το πρόβλημα της παιδείας στην χώρα μας είναι η απουσία εθνικής πολιτικής σε αυτών των τομέα. Καθώς, κάθε κυβέρνηση υποστηρίζει πως έχει την λύση αλλά μόνο προβλήματα δημιουργεί. Αυτό συμβαίνει καθώς οι υπουργοί κρίνουν σκόπιμο 

να εκτονώνουν τις ιδεοληψίες των κομμάτων τους ή τις στρεβλές προσωπικές τους απόψεις πάνω στην παιδεία.

Για να πάει μπροστά η Ελλάδα χρειάζεται να υπάρξει εθνική πολιτική στην παιδεία 

η οποία και θα ακολουθήσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις!

Μίλτος Στόικος, φοιτητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ                 

O Tempora,O Mores:''Το ηθικό μειονέκτημα της χώρας...''

Ο Κικέρων (106-43 πΧ) ήταν ένας από τους επιφανέστερους άνδρες της Ρώμης, υπήρξε κορυφαίος ρήτορας της αρχαιότητας μετά τον Έλληνα Δημοσθένη και σπουδαίος συγγραφέας. Αναμείχθηκε στα πολιτικά της Ρώμης και ανέβηκε σε μεγάλα αξιώματα. Το έτος 63 πΧ έγινε ύπατος. Αποκαλύπτοντας την συνωμοσία του «Κατιλίνα», εκφώνησε εναντίον του τέσσερις απ' τους καλύτερους λόγους του, πετυχαίνοντας την καταδίκη του συνωμότη και των συνενόχων του. 

Ο Κατιλίνας (108-62 πΧ) ήταν Ρωμαίος πολιτικός, υπήρξε «πραίτωρ» και κυβερνήτης της Αφρικής. Το έτος 63 πΧ οργάνωσε με άλλους συνωμοσία για την βίαιη κατάληψη της εξουσίας, ανατρέποντας την Δημοκρατία. Ο Κικέρων αγορεύοντας στην Σύγκλητο (πρώτη αγόρευσε κατά του Κατιλίνα) είπε το περίφημο «O tempora! Ο mores»! («Ω καιροί, ώ ήθη!») κατηγορώντας τον ότι συγκέντρωσε στρατό και κατέφυγε στην «Ετρουρία» για ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και τον σφετερισμό της εξουσίας. Με την συγκεκριμένη φράση (που έχει την έννοια: άλλοι καιροί, άλλα ήθη) εξέφραζε την οργή και την αγανάκτησή του για την διαφθορά των ηθών της εποχής του.

Ο ξεπεσμός των ηθών και το δράμα του Κικέρωνα

Αν φαντασιακά μεταφέρουμε τον Κικέρωνα στη σημερινή εποχή,στην απαξίωση κάθε ηθικής έκφανσης και αξίας,τι πιστεύετε ότι θα έλεγε?Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ξεκινούσε αγωγή με ζάναξ για να μπορέσει να ηρεμήσει από τον κατήφορο της ελληνικής πραγματικότητας.

Μα γιατί πράγμα μιλάς,θα μου πει κάποιος πιο αιωρούμενος στους αιθέρες από εμένα.Παραβλέποντας την κατάπτυστη πολιτική πορεία των γνωστών ανδρείκελων που κυβερνούν την χώρα τόσα χρόνια,2 πολύ πρόσφατα παραδείγματα θα μπορούσαν να εξηγήσουν με ακραιφνή τρόπο σε αυτό το άτομο την καθοδική πορεία των αξιών στην χώρα μας.

Πρόκειται για παράδοξο.Ενώ ο κόσμος στο σύνολο προοδεύει σε κάθε τομέα εκθετικά(τεχνολογικό,ιατρικό κλπ) όσο περνάνε τα χρόνια η ηθική μας υπόσταση διαβρώνεται πιο γρήγορα και από όσο διαβρώνει το μέταλλο η σκουριά.

Πιο συγκεκριμένα,τι σχέση μπορεί να έχει ένας Υπουργός και δη πολιτισμού(Αριστείδης Μπαλτάς) που εκπροσωπεί και προστατεύει το λόγιο πνεύμα,τα ήθη και τις αξίες της ελληνικής πολιτείας με έναν λαϊκό καλλιτέχνη(Νότης Σφακιανάκης) ευρείας αποδοχής από τον ελληνικό λαό και με έναν μητροπολίτη(Αμβρόσιος) ο οποίος εκπροσωπεί την ορθοδοξία και τον Λόγο του Κυρίου σε μια κλασσικά θεοκρατούμενη χώρα?

Η τομή σύγκλισης των τριών φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους προσωπικοτήτων έγκειται στο πως αντιμετωπίζουν ένα από τα σκοτεινότερα ζητήματα της σύγχρονης εποχής,το προσφυγικό,το οποίο προκαλεί πόνο και θλίψη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Οι επίμαχες δηλώσεις και...το ραγισμένο ηθικό πλεονέκτημα

• Αριστείδης Μπαλτάς:’’Τιμητική η εικόνα της Ειδομένης για την Ελλάδα.Εφόσον διατηρούν κλειστά τα σύνορα του Βαλκανικού Διαδρόμου,η Ελλάδα παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο οτι δεν προσπαθεί η ίδια να εκδιώξει τους 14.000 εγκλωβισμένους πρόσφυγες.Πρόκειται για θετική διαφήμιση...’’

• Νότης Σφακιανάκης:’’ Το κόλπο είναι στημένο και έρχονται ορδές ανθρώπων οι οποίοι ''βιάζουν'' την πατρίδα μας. Δεν είναι πρόσφυγες! Είναι ριψάσπιδες. Δεν τους επιτέθηκε καμία άλλη χώρα, έφυγαν από την πατρίδα τους που έχει εμφύλιο πόλεμο. Και μην ξεχνάς, αυτοί οι άνθρωποι, γιατί εγώ τους έζησα όλο το καλοκαίρι στην Κω, έρχονται με πορτοφόλια γεμάτα με χαρτονομίσματα των 500 ευρώ. Είναι απίστευτο αυτό που είδα.Αφού η μάνα τους έχει ένα πορτοφόλι γεμάτο, τι θα πει "τα μωρά";’’

• Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος:’’ η αποστολή των μυριάδων μεταναστών, Μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, στη Χώρα μας σκοπόν έχει να αλλοιώσει τον χαρακτήρα της Πατρίδος μας.Έχουμε εκτεθή δημοσίως, ισχυριζόμενος, ότι έπειτα από δύο-τρείς δεκαετίες οι Ισλαμιστές - μετανάστες θα είναι τά αφεντικά στον τόπο μας, εμείς δε «ξένοι» στην Πατρίδα μας.Οι Μουσουλμάνοι τότε θα είναι οι Νοικοκυραίοι και τα παιδιά σας ή τα εγγόνια σας οι υπηρέτες! Εκείνοι θα είναι οι Εργοδότες και τα παιδιά σας οι εργάτες!

O tempora,O mores!!!!

Μέσα σε αυτές τις τρεις προσωπικότητες συνοψίζεται η ελληνική νεωτεριστική κουλτούρα.Η κουλτούρα και αντίληψη που αντί να ανυψωθεί,κατηφόρισε κουβαλώντας την σοβαροφάνεια,την υποκρισία και την οπισθοδρομικότητα μιας εποχής που ακόμη και η παραμικρή καινοτομία καιγόταν δεμένη σε έναν πάσσαλο στο κέντρο της πλατείας του χωριού...Ιδεοληψία,μισανθρωπία και αποσχισμένες από τον ρεαλισμό προσωπικότητες,οι οποίες αν και έτυχαν αποδοχής από το ευρύ κοινό(είτε αυτοί ήταν πιστοί,είτε ψηφοφόροι,είτε θαμώνες στα μπουζούκια),αρνήθηκαν να υποτάξουν το πνεύμα τους στην φωτεινότερη και πιο προοδευτική εποχή.

Δεν υπονοώ πως όλη η χώρα είναι έτσι.Ευτυχώς στις θέσεις κλειδιά που κρατούν αυτόν τον τόπο όρθιο,όπως είναι το σύνολο της νεολαίας,δεν υπάρχουν τέτοιες κοντόφθαλμες και μισαλλόδοξες αντιλήψεις.Αλλά όπως και ο στόχος του διασώστη είναι να σώσει κάθε παγιδευμένη ψυχή σε κίνδυνο έτσι και εμείς σαν σύνολο δεν είναι η λύση να πάμε μπροστά απομονώνοντας αυτές τις προσωπικότητες αλλά να προσπαθήσουμε να τους προσφέρουμε μια πιο ανοιχτή και αισιόδοξη σκοπιά ή έστω να αποτρέψουμε την δηλητηριώδη επιρροή τους στους υπολοίπους.Και έτσι μια μέρα θα μπορούμε να μιλάμε για μια προοδευτική κοινωνία,η οποία αν και θα έχει αγκυλώσεις,αυτές δεν θα αποτελούν πλέον σημείο αναφοράς.

Ω καιροί,ω ήθη λοιπόν στην Ελλάδα του υπαρκτού σουρεαλισμού όπου ο Κικέρωνας σίγουρα θα όπλιζε το 9άρι και θα έβαζε μια τελεία στον δραματικό 21^ο  αιώνα που διανύουμε.

ΝΑΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΠΘ

CΥPREXIT:’’Το Λυκόφως και το Λυκαυγές της Κυπριακής Οικονομίας’’

Μετά από την ανακοίνωση στο twitter του υπουργού οικονομικών της Κύπρου,Χάρη Γεωργιάδη οτι η Κύπρος βγαίνει από τον 3ετή μηχανισμό στήριξης επιτυχημένα,ξέσπασε μια φρενίτιδα σε μπλογκ,σε ιστότοπους και στα μέση κοινωνικής δικτύωσης με άλλοτε διθυραμβικά σχόλια για την σκληρή προσπάθεια των Κυπρίων,άλλοτε επικριτικά ως προς τα αίτια και τις θυσίες του λαού της Κύπρου.

Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι η ατυχής σύγκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ελλάδα ως προς την έξοδο από την κρίση.

Η σύγκριση αυτή είναι άστοχη και άτοπη για δυο λόγους.Πρώτον διότι το ΑΕΠ της Κύπρου αλλά και ο πληθυσμός της είναι το 1/10 της αντίστοιχης Ελλάδας.Εκ πρώτης επιφανειακής όψης,δεν καθίσταται δύσκολο προς κατανόηση γιατί είναι πιο εύκολο να συμμαζέψεις το 1/3 της Αθήνας παρά ολόκληρη την Ελλάδα.Και μισό λεπτό..δεν μιλάμε καν για ικανοποιητικό συμμάζεμα,αν ρίξουμε μια ματιά στον δείκτη ανεργίας ως προς τον πληθυσμό και τις συνέπειες που είχε αυτή η fast-track αναπροσαρμογή στην κυπριακή κοινωνία.

Δεύτερος λόγος,πιο συγκεκριμένος,είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δυο κρίσεις.Η μια αφενός,η ελληνική,είναι μεγαλύτερης πολυπλοκότητας και περισσότερο πολυπαραγοντική από ότι η αντίστοιχη κυπριακή που οφείλεται στο μεγαλύτερο βαθμό στο ασταθές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε για ποιο λόγο η κοινότοπη αντίληψη περί συγκρίσεως των δυο χωρών σε επίπεδο κρίσης είναι άστοχη αλλά απαραίτητη(καθώς από ελληνικής πλευράς η χρόνια πολιτική ανυπαρξία οδήγησε σε πολύτιμο χάσιμο χρόνου το οποίο πληρώνουμε αδρά σήμερα με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες),ας κάνουμε μια ανασκόπηση στα αίτια που οδήγησαν την Κύπρο στην κρίση αλλά και στους τρόπους αντιμετώπισης της από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Η αρχή του τέλους

Το χρονικό μας ξεκινάει από τα τέλη του 2007,όπου καταγράφονται εντυπωσιακοί ρυθμοί ανάπτυξης ΑΕΠ(4,4%) και αξιόλογοι μακροοικονομικοί δείκτες.Το πλεόνασμα βρίσκεται στο 1,5%,το δημόσιο χρέος στο 60%,ο πληθωρισμός στο 2,2% ενώ η ανεργία βρίσκεται μόλις στο 3,9%.

Το 2008 ανεβαίνει στην εξουσία η κυβέρνηση Χριστόφια,η οποία ασκεί δριμύτατη κριτική στην προηγούμενη κυβέρνηση ενώ παράλληλα χαϊδεύει τα αυτιά του κυπριακού λαού με πομπώδεις εξαγγελίες και παπανδρεϊκές επιδοτήσεις(όπως το πασχαλινό επίδομα ύψους 33 εκ.).Ωστόσο,μια σειρά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, λαϊκίστικες πολιτικές προσεγγίσεις και αποφυγή πολιτικού κόστους σε συνδυασμό με την αδυναμία κατανόησης της λειτουργίας της σύγχρονης οικονομίας, οδήγησαν την Κύπρο στο χείλος του οικονομικού γκρεμού.Πέντε χρόνια μετά την λήξη της προεδρίας του Χριστόφια η οικονομία βρίσκεται στον ανεμιστήρα.Όμως οι προειδοποιήσεις ήταν πολλές.

Ήδη από το 2009,όπου η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση μόλις είχε σκάσει,πολλοί παράγοντες της αγοράς αλλά και διεθνείς αναλυτές έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούσαν για την ευαισθησία και την ευαλωτότητα της ανοιχτής αλλά μικρής κυπριακής οικονομίας.

Πολλές εκθέσεις διεθνών οίκων αξιολόγησης από το 2007 κιόλας προειδοποιούσαν για συγκράτηση των δημοσιονομικών δαπανών.Έτσι από το 2009 έχουμε ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθωρισμού(αύξηση των τιμών) ενώ σημαντική είναι και η μείωση των εσόδων από τους τουρίστες κατά 5,7% σε σχέση με το 2008 παρά την αύξηση των αφίξεων γεγονός που αντικατοπτρίζει την κάτω βόλτα που είχε πάρει η ντόπια οικονομία του νησιού εφόσον ακόμη και οι τουρίστες ήταν κάπως ‘’φειδωλοί’’ στις καταναλώσεις τους.

Και έτσι φτάνουμε 17 μήνες πριν την κατάρρευση.

Σε ένα μικρό δωμάτιο συνεδριάσεων στις Βρυξέλλες,τα ανώτατα υπουργικά στελέχη όλων των ευρωπαϊκών χωρών μαζί με παράγοντες του ΔΝΤ και άλλων μηχανισμών αποφάσιζαν κεκλεισμένων των θυρών το κούρεμα 50% των ελληνικών ομολόγων. Αυτό σήμαινε ότι όσοι διέθεταν τα ομόλογα- όπως οι τότε πλούσιες σε ρευστότητα τράπεζες της Κύπρου- θα έχαναν τουλάχιστον τα μισά από τα χρήματα που θεωρούσαν ότι είχαν. Και οι απώλειες έφθασαν στο 75% της αξίας των ομολόγων.

Η ενέργεια αυτή που παρουσιάστηκε με στόμφο για την ‘’θετική’’ της επίδραση στην ελληνική κρίση από τον κύριο Βενιζέλο και είναι γνωστή ως PSI,είχε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα για την οικονομία της Κύπρου και κυρίως για τις τράπεζες της,οι οποίες βρέθηκαν ξαφνικά με απώλειες που ξεπερνούσαν τα 4 δις σε μια χώρα που μόλις είχε συνολικό ΑΕΠ στα 17 δις.

Έτσι ξεκινάει σιγά σιγά η κάτω βόλτα για την Κύπρο.Μπορεί η οικονομία της να μην μετετράπη σε ζόμπι αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελείωσαν με τον πιο άδοξο τρόπο και το χαστούκι που την ξύπνησε από την ονειρική της φούσκα έμελλε να πονέσει περισσότερο τον ίδιο τον λαό.

Από το 2011 η κυπριακή οικονομία υποβαθμίζεται συνεχώς από τους διεθνείς οίκους Moodys(13 Μαρτίου 2011) και Fitch(25 Μαρτίου 2011).Έτσι,για να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτό το ξαφνικό χαστούκι,η Κύπρος στρέφεται στους Ρώσους και παραλαμβάνει διακρατικό δάνειο ύψους 2,5 δις για να μπορέσει να ‘’μπαλώσει’’ την κατάσταση εώς το 2013.

Φυσικά και τα χρήματα ποτέ δεν έφτασαν και ύστερα από ένα μεγάλο αριθμό εσφαλμένων χειρισμών και έλλείψεων διαρθρωτικών αλλαγών από την κυβέρνηση Χριστόφια η χώρα οδηγείται σε εκλογές και την εξουσία αναλαμβάνει ο Νίκος Αναστασιάδης.

Η καθόλου αναίμακτη προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης.

Αν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν για την αποτροπή του Αρμαγεδώνα θα λέγαμε ότι μοιάζει με μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή χημειοθεραπείας για έναν προχωρημένο καρκίνο.Στην περίπτωση αυτή η αγωγή επέτυχε αλλά ο ασθενής από τις πολλές επιπλοκές απεβίωσε.

Πιο συγκεκριμένα χωρίς να χάνεται πολύτιμος χρόνος,η κυβέρνηση κάνει αίτηση στον μηχανισμό στήριξης για χορήγηση πακέτου βοήθειας ύψους 10 δις.Αντιπροσωπεία της Τρόϊκας αποστέλλεται στην Κύπρο για την διευθέτηση των όρων του δανείου.

Μεταξύ των συμβατικών μέτρων λιτότητας(περικοπές σε μισθούς και κοινωνικές παροχές,φορολόγηση σε είδη πολυτελείας κλπ),οι Θεσμοί απαιτούν και την μείωση των καταθέσεων του κυπριακού λαού.

Προτείνουν την άντληση έκτακτης ρευστότητας ύψους 5,8 δις από τις τραπεζικές καταθέσεις.Το σχέδιο έχεις ως εξής:

Όλες οι καταθέσεις εως 100.000 ευρώ ‘’κουρεύονται’’ κατά 6,7% ενώ όσες άνω των 100.000 ευρώ με συντελεστή 9.9%.Το συγκεκριμένο απορρίπτεται από το κυπριακό κοινοβούλιο και έτσι στις 25 Μαρτίου η Κυβέρνηση αποφασίζει την περικοπή του 40% όλων των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ και δρομολογεί με ταχύτατους ρυθμούς την συγχώνευση της Λαϊκής με την Τράπεζα Κύπρου,τις δυο τότε μεγάλες τράπεζες στο νησί.

Σύμφωνα με έρευνες που διεξάγουν διάφοροι φορείς φαίνεται ξεκάθαρα ο στόχος της Ευρώπης(aka Γερμανίας) για συθέμελη αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού μοντέλου της Κύπρου,το οποίο όπως υποστήριζαν Γερμανοί αξιωματούχοι είχε προγραμματιστεί καθαρά για να απαλλάσσει φορολογικά τους ξένους επιχειρηματίες και να αποτελεί έναν παράδεισο ξεπλύματος χρήματος.

Έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία της Κύπρου.Από το 2012 η ανεργία είχε ήδη εκτοξευθεί στο 12,7% ενώ το 2013 ξεπέρασε το 16,2%.Στην Ελλάδα των 266 δις ΑΕΠ και των 11 εκ. κατοίκων 2013 η ανεργία βρισκόταν στο 27% και 1/3 Έλληνες ήταν άνεργος.Φανταστείτε τον αντίκτυπο που είχε αυτή η κατάσταση σε μια μικρή οικονομία όπως αυτή της Κύπρου των 17 δις και του 1 εκ περίπου κατοίκων.Παράλληλα το δημόσιο χρέος από 60% του ΑΕΠ που προαναφέραμε,στα χρόνια της κρίσης ξεπέρασε το 100% και το μεγαλύτερο αυτού ήταν συγκεντρωμένο στο χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα.

Όπως αναφέρει και ο Σταύρος Ζένιος,καθηγητής χρηματοοικονομικών στο πανεπιστήμιο Κύπρου:’’Η Κυπριακή Οικονομία βασιζόταν στον τραπεζικό τομέα όπου οι καταθέσεις στις τράπεζες ήταν 8 φορές περισσότερες από το ΑΕΠ της ίδιας της Κύπρου.''

Η Κύπρος μετά το bail in και bail out

Και φτάνουμε στο σήμερα.Η Κύπρος μετά το κούρεμα καταθέσεων,την ολική χρεωκοπία και την λήξη της εξωτερικής βοήθειας βρέθηκε με ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 1,5%,με αποπληθωρισμό(μείωση τιμών) στο 2,1% και με τον Κεντρικό Δείκτη Τιμών να υποχωρεί κατά ένα ευρώ σε σχέση με τις περσινές μετρήσεις.

Βέβαια αυτή είναι η μια πλευρά του κάλπικου νομίσματος.

Στον αντίποδα η ανεργία αυξήθηκε στο 19% με 1/2 νέους να μην βρίσκουν δουλειά ενώ τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους με τα νέα μειωμένα εισοδήματά τους(Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις,τα κόκκινα δάνεια της Κύπρου ξεπερνούν τα 27 δις).

Τέλος,αξίζει να αναφέρουμε και την πρόσφατη εξαίρεση της Κύπρου από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης με την ‘’δικαιολογία’’ ότι το τραπεζικό σύστημα διαθέτει επαρκή ρευστότητα.Αν βέβαια προσέξουμε την αδιαφορία των επενδυτών και την γενικότερη κατάσταση που μας παρουσιάζεται σαν κήπος με τριαντάφυλλα την άνοιξη,μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι η τεράστια αναξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος να συντηρήσει μια γενικά εύθραυστη οικονομία είναι ο λόγος που οι διεθνείς αγορές αντιμετωπίζουν με καχυποψία την Κύπρο και θα συνεχίζουν για αρκετό καιρό ακόμη....

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ

Ο μαυρισμένος Τύπος και το τουρκικό...φίμωτρο!

Πριν από δυο μέρες,στις 3 Μαΐου,γιορτάζαμε την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου.Ήταν τότε,το 1993 όταν η Παγκόσμια Ένωση Εφημερίδων είχε αποφασίσει την καθιέρωση της ελευθεροτυπίας σε ανάμνηση της Διακύρηξης του Βίντχουκ,μιας πρωτοβουλίας που υπέγραψαν Αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα και ανεξάρτητα πλουραλιστικά ΜΜΕ.

Γιατί τα αναφέρω όμως αυτά?Διότι το βράδυ της Παρασκευής ύστερα από απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου να τεθεί υπό έλεγχο ο όμιλος Feza Media Group,αστυνομικές αρχές εισέβαλαν με τη βία στα γραφεία της εφημερίδας Zaman χρησιμοποιώντας δακρυγόνα,χημικά και αντλίες νερού για να διασπάσουν το αγανακτισμένο πλήθος.

For the record:Ο παραπάνω όμιλος εκδίδει την εν λόγω εφημερίδα και έχει στην κατοχή του και άλλα μέσα ενημέρωσης ενώ πρόκειται για τον μεγαλύτερο ενημερωτικό όμιλο που ασκεί σφοδρή κριτική στην πολιτική που ακολουθεί ο  πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.

Χωρίς ακριβή αιτιολογία λοιπόν το δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης αποφάσισε τον διορισμό κρατικών επιτρόπων στην εφημερίδα ώστε να εποπτεύεται συνεχώς το έργο της.

Οργισμένος ο κόσμος αμέσως κινητοποιήθηκε διαδηλώνοντας μπροστά από τα γραφεία της εφημερίδας.Πλακάτ,αφίσες και συνθήματα με ένα κοινό νόημα:’’ Το Σύνταγμα ανεστάλη.Ο τουρκικός τύπος βιώνει μια από τις πιο μαύρες ημέρες της ιστορίας του. Ο Ελεύθερος Τύπος ΟΜΩΣ Δεν Αποσιωπάται».

Φυσικά δεν μας εκπλήσσει η χυδαιότητα και ο παραλογισμός του...Σουλτάνου εν έτη 2016.Σύμφωνα με αρκετές πηγές,η εφημερίδα συνδέεται με τον αυτοεξόριστο ιμάμη Φετχουλάχ Γκιουλέν,μεγάλο πολιτικό αντίπαλο του Ερντογαν,ο οποίος κατηγορείται ότι προσπαθεί να φτιάξει ένα ‘’παράλληλο’’ κράτος για να ρίξει την εξουσία του Ταγίπ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί ο Ερντογάν φοβάται τον πλουραλισμό όπως ο διάολος το λιβάνι.

Φυσικά και όταν νιώθεις ότι απειλείται η θέση σου στην καρέκλα και η πολυφωνία σαν ασταμάτητη εμβοή θορυβεί το διεφθαρμένο σου προφίλ,τότε επιτάσσεται η ανάγκη να αποκόψεις αυτό το ατίθασο κεφάλι ώστε να μην σου αντιταθεί ποτέ ξανά.Ωστόσο σαν την Λερναία Ύδρα,ο Τύπος όχι μόνο δεν φιμώνεται αλλά θα επανέρχεται πάντα δριμύτερος και καυστικότερος ακριβώς για να υπηρετεί την Δημοκρατία και για να στηλιτεύει αυτές τις ολοκληρωτικές πρακτικές στις οποίες έχει συνηθίσει να επιδίδεται τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα ο...Σουλτάνος.

Η ελευθερία του λόγου θεωρείται θεμελιώδης στην δημοκρατία και τα ΜΜΕ δεν πρέπει να γίνονται «οχήματα»  υποκίνησης και  διάδοσης του μίσους. Πρέπει  να μπορούν να ασκούν ελεύθερα την κρίση τους  χωρίς να κάνουν κατάχρηση των  θεμελιωδών δικαιωμάτων.Όπως είχε υποστηρίξει και ο Αλεξάντερ Μέικλετζον,ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της ελευθερίας της έκφρασης:‘’Η  έννοια της δημοκρατίας είναι αυτή της αυτοδιακυβέρνησης από τον λαό. Για να λειτουργήσει ένα τέτοιο σύστημα, είναι αναγκαίο ένα ενημερωμένο εκλογικό σώμα. Για να είναι επαρκώς πληροφορημένο, θα πρέπει να μην υπάρχουν καθόλου περιορισμοί στην ελεύθερη ροή πληροφοριών και ιδεών.’’

Η δημοκρατία δεν θα είναι πραγματική ως προς το θεμελιώδες της ιδεώδες, εάν εκείνοι που έχουν την εξουσία έχουν και την δυνατότητα να χειραγωγούν το εκλογικό σώμα, παρακρατώντας πληροφορίες και καταστέλλοντας την κριτική.Επομένως το να επιλέγει κανείς την χειραγώγηση συνιστά άρνηση της ουσίας της δημοκρατίας.

Άσχημα τα πράγματα για μια χώρα που είναι υποψήφια προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Δυστυχώς ένας τέτοιος μεσαίωνας καταστολής των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων φυσικά δεν ανήκει στην Ευρώπη της....’’ειρήνης,της ασφάλειας και της ελευθερίας’’....

Αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις....

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ