Είπα και εγώ να ξοδέψω τα
10 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν και να γράψω κάτι για το οποίο δεν έχω κανένα
επιστημονικό υπόβαθρο (thanks
reverse!!!)ως εκ τούτου το παρακάτω άρθρο
μπορεί να θεωρηθεί απλά μια εξομολόγηση ενός απλού παρατηρητή της καθημερινότητας.
Σε έναν λοιπόν περίπατο που
έκανα και μετά από ένα overdose
νικοτίνης/καφεΐνης ξεκίνησα για λίγο να
παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου.
κάτι τρομακτικά απλοϊκό με
οδήγησε σε τεράστια συμπεράσματα και πολλά ερωτηματικά... μερικά από τα οποία παραθέτω
παρακάτω:
Είδα λοιπόν πολλούς ανθρώπους
να κάνουν μια τεράστια υπερπροσπάθεια ώστε να ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές
ομάδες(σαν να προσπαθούμε να μπούμε σε σακιά)
και εναν οχετό από σχόλια για τα σοσιαλ μίντια και την ηλεκτρονική ζωή γενικότερα...αυτό
με έκανε να αναρωτηθώ πάνω από όλα... μήπως χάνουμε τελικά τον ίδιο μας τον εαυτό??
Μπορώ να σας πω με σιγουριά
πως δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έκλεισα κινητό και υπολογιστή για να αφεθώ
στις σκέψεις μου και αναζητώντας μια αιτία μου ήρθε στο μυαλό η κρίση που βιώνουμε
στην Ελλάδα τα τελευταία χρονιά σε όλα τα επίπεδα...
Είναι αλήθεια πως όταν η γενική
καταστροφή βασιλεύει γύρω σου το να αποκοπής από όλους και από όλα έστω και για
λίγα λεπτά είναι μια αρκετά τρομακτική εμπειρία...
πάντα θα ψάχνεις απεγνωσμένα
κάτι για να ξεφύγεις....
ίσως φταίει και το γεγονός
πως η πραγματικότητα πολλές φορές είναι σκληρή και μουντή όχι σαν τα πολύχρωμα φώτα
του Facebook ούτε σαν το τελευταίο βιντεάκι του you tube που παρακολούθησα... όμως
αλήθεια είναι και το γεγονός πως μια εσωτερική αναζήτηση είναι καμιά φορά ιδιαίτερα
θεραπευτική,
Καθώς συνέχιζα να παρατηρώ
τον κόσμο γύρω μου,μου ήρθε στο μυαλό μια τεράστια σιδερώστρα να έρχεται και να
τα ποδοπατάει όλα με σκοπό η πραγματικότητα να γίνει μια απλή ευθεία γραμμή... χωρίς
ερωτηματικά χωρίς μεταβλητές και εξισώσεις...σαν κάποιος να σου λέει “μην το πολυσκέφτεσαι
απλά περπάτα...περπάτα...περπάτα,κανε τον αγώνα δρόμου που πρέπει να κάνεις, φτιάξε
το κουλ μαλλί...γίνε διάσημος στο Facebook προσπάθησε κι'άλλο κι'άλλο κι'άλλο. Γίνε
αχάριστος και άπληστος... πρέπει να τα έχεις όλα !!!”
Μετά αναρωτήθηκα πως και δεν
αντιστεκόμαστε σε όλα αυτά ??? αλλά ήρθε αμέσως στο μυαλό μου αυτή η υπέροχη συσκευή
που όλοι έχουμε στα σπίτια μας και λέγεται τηλεόραση...που μας προσφέρει πλούσιο
(παύση για ειρωνεία) τηλεοπτικό προϊόν και προσπαθεί να μας βάλει να καταπίνουμε
αμάσητα όλα τα ηλίθια catch-phrases
που μας προσφέρει επανειλημμένως (αγάπη
μόνο παιδιά...) και τις ανούσιες μόδες που κατεβάζουν το πνευματικό μας επίπεδο
στον πάτο του πηγαδιού.
Κάποιες φορές σκέφτομαι την
γενιά των γονιών μας και πως κατάφεραν να κρατήσουν άθικτες τις αναμνήσεις των παιδικών
τους χρόνων...μια γενιά για την οποία μια βόλτα στην παραλία σήμαινε ευτυχία και
ατελείωτη τροφή για σκέψη και όχι αφορμή για selfies...
πείτε με ρομαντικό αλλά πολλές
φορές φαντάζομαι πως θα ήταν να ζούσε σε μια άλλη εποχή...τότε που το ανθρώπινο
στοιχείο ήταν ακόμη δυνατό,τότε που η φιλία μετριόταν με πράξεις και όχι με like και σχόλια σε φωτογραφίες.....και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν χαλούσαν με το πάτημα
ενός κουμπιού
Κλείνω με μια προτροπή: στην
γενιά που ζούμε η τεχνολογία θα συνεχίζει να εξελίσσεται ραγδαία και τα ερεθίσματα
θα συνεχίσουν να βρίσκονται συνέχεια παντού γύρω μας παρόλαυτα καλό θα ήταν κάποια
στιγμή όλοι λίγο πολύ να κλειστούμε στον εαυτό μας και να ψαχτούμε εσωτερικά...μπορεί
να χάνουμε σιγα-σιγα την ανθρωπινή επαφή αλλά καλό είναι να μην χάσουμε στο τέλος
τον ίδιο μας τον εαυτό.
Σωτήρης Κατιρτζής,Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής ΑΠΘ
