Άλλο ένα καυτό μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη που το περνάω στο σπίτι μου, προσπαθώντας να διαβάσω. Το σημερινό όμως δεν ήταν συνηθισμένο, διότι μου δημιούργησε πολλά έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Σκέψεις με αναπάντητα ερωτήματα και ένα τεράστιο "γιατί" να τσιρίζει μέσα μου.
Καθώς διάβαζα ακούω τους γείτονες της διπλανή πολυκατοικίας να συζητάνε. Προσπάθησα να πιαστώ στις λέξεις τους "για να μπω κι εγώ στη συζήτηση", όχι πολύ βέβαια καθώς η ηχομόνωση είναι χαρτί. Απ' ότι κατάλαβα παρακολουθούσαν ειδήσεις σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης και σχολίαζαν τα γεγονότα. Ξαφνικά ακούω τον άντρα να ωρύεται και να φωνάζει νευρικά το εξής "Καλά τους κάναν, τους βρωμογκέι. Όλους να τους εξαφανίσουν, έχει γεμίσει ο τόπος. Να πεθάνουν όλοι τους" και η γυναίκα του συμπλήρωσε "Αν είχαμε τέτοιο παιδί θα το σκοτώναμε άντρα" . Όπα! Σε ποιον αιώνα και ποια Ελλάδα ζω; Δεν άκουγαν τα αυτιά μου. Ήταν τόσο εξοργισμένες οι φωνές τους και γεμάτες μίσος, τόσο μίσος που με διαπέρασε.
Προφανώς κατάλαβα αμέσως ότι αναφέρονται στο συμβάν που πραγματοποιήθηκε στο Ορλάντο της Φλόριντα με τους 50 νεκρούς σε gay μπαρ, όπου ένας ένοπλος άντρας εισήλθε στο gay bar που διασκέδαζαν το βράδυ και τους επιτέθηκε.
Πολλά τα σενάρια που ακούγονται, για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Σύμφωνα με την άποψή μου, δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω εάν δεν υπάρχουν απτά στοιχεία. Η ISIS λένε ανέλαβε την ευθύνη για το θάνατο των αδικοχαμένων ανθρώπων. Ίσως και να ισχύει, ίσως πάλι όχι. Γιατί όχι; Ποια επιχείρηση δεν θα δεχόταν μια ευκαιρία για την οποία όμως δεν της έχουνε κάνει ποτέ πρόταση, αλλά έχει τη δυνατότητα να την αρπάξει;
Από την άλλη όχθη ο δράστης ,σύμφωνα με μαρτυρίες, ήταν μια ψυχολογικά διαταραγμένη προσωπικότητα. Συνεπώς, η επίθεσή του ίσως να στηρίζεται σε κάποιο άλλο γεγονός.
Δεν είμαστε ειδήμονες των πραγμάτων, και η εξαγωγή συμπερασμάτων είναι το πιο εύκολο παιχνίδι για όλους μας. Ας αφήσουμε σε όσους έχουν τη γνώση ώστε να κρίνουν και να αποφανθούν.
Αυτό που με βασανίζει είναι ότι υπάρχει ρατσισμός παντού γύρω μας και απανθρωπιά. Βλέπεις στα διαδικτυακά μέσα να δημοσιεύονται άρθρα, φωτογραφίες κείμενα και ο καθένας να εκφράζει με αυτόν τον τρόπο τη θλίψη του, την οργή ή τον θυμό του. Βλέπεις όμως και τα πολιτικά πρόσωπα να στέλνουν τα συλληπητήριά τους στις οικογένειες και τη χώρα που πενθεί,μα ως εκεί.
Γιατί ως εκεί;
Με τη θέση που έχεις κύριε πολιτικέ μπορείς να κάνεις περισσότερα. Μπορείς να αφυπνίσεις τον λαό σου, να τον ξεσηκώσεις να πολεμήσει. Έχει ξεκινήσει πόλεμος και τον αφήνεις να κοιμάται, Ως πρότυπο των οπαδών σου πρέπει να τους μάθεις να πολεμάνε τα πιστεύω τους, τα θέλω τους, τα δικαιώματά τους, να τους μάθεις να είναι επαναστάτες για τη χώρα τους, τα ήθη τους και τον πολιτισμό τους. Μπορείς να ενώσεις τον λαό σου, να μη τον σπάς σε κομμάτια που χωρίζονται από λέξεις. Δεν αρκεί μόνο ο λόγος σου για να τους ταρακουνήσει, δεν αρκεί για να τους βγάλει από τον αιώνα στον οποίο ζουν.
Πιο συγκεκριμένα εσύ Έλληνα τι κάνεις; Πως επιτρέπεις σήμερα να υπάρχουν αυτές οι απόψεις . Ξεπέρασε πια τους φόβους σου και δείξε τους τον εαυτό σου. Και σταμάτα πια να περιμένεις την αρχή από τους άλλους. Γίνε εσύ η αρχή, προσπάθησε και δείξε τους τι σημαίνει ελευθερία,ανεξαρτησία, Έχουν χαθεί χιλιάδες ζωές για να μπορούμε να λέμε ότι είμαστε ελεύθεροι, είμαστε όμως; Είμαστε ανεξάρτητοι; Τι από αυτά αισθάνεσαι ότι είσαι;
Θα έρθει κι εσένα η σειρά σου και τότε θα μετανιώνεις τη στιγμή που δεν έπραξες όπως έπρεπε. Μιλάμε για την ελευθερία σου. Ξέρεις τι είναι να ζεις ελεύθερος; Να μιλάς ελεύθερα; Να αγαπάς ελεύθερα; Να αισθάνεσαι ελεύθερα;
Και η ανθρωπιά που είναι; Μας έχουν κάνει αναίσθητους και απάνθρωπους. Δεν νοιαζόμαστε πια για κανέναν, ούτε για τον ίδιο μας τον εαυτό. Δημιουργούμε στερεότυπα και φερόμαστε ρατσιστικά ενώ δεν θα έπρεπε. Γιατί δεν δέχεσαι ότι υπάρχει αυτό που λέμε διαφορετικό και μη φυσιολογικό; Αποδέξου το και μη φοβάσαι. Το διαφορετικό δε μπορεί να σε σκοτώσει.
Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι έχουμε δικαιώματα για αγάπη, για ελευθερία, για ζωή. Μα πάνω απ'όλα μη το ξεχνάς είμαστε άνθρωποι.
Τα πιο πολύτιμα αγαθά τα έχουμε, δε νομίζω πως έχουν χαθεί ακόμη, ας τα κρατήσουμε όμως. Σιγά σιγά ο καθένας μας και στο τέλος θα γίνουμε μια ομάδα!
Βγες και δείξε την ανθρωπιά σου.
Πελέκα Γεωργία,Οικονομικό ΑΠΘ
Ιούνιος ;16
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου