‘’From the LEFT to the RIGHT:One SYRIZA road’’(Μέρος Α)

‘’Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά.’’,έλεγε ο Mark Twain,ένας Αμερικανός συγγραφέας.Πράγματι,με αφορμή την τελευταία περίοδο ανάληψης της εξουσίας από τα αριστερά ανδρείκελα υπάρχουν αρκετοί ενσυναίσθητοι άνθρωποι που κάποια στιγμή μπροστά από τον καθρέφτη τους θα έχουν ταλαντευτεί με αυτό το ερώτημα.

Αλλά  γιατί  η  ιστορία  αποδεικνύει πιο εύκολα  το  αυτονόητο,ας κάνουμε  μαζί  μια  ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο ‘’Αριστερά εν Κυβερνήσει’’.Όλα ξεκίνησαν στις εκλογές του 2012 όταν αξιοποιώντας τον λαϊκό αναβρασμό και την φούσκα της κρίσης της οποίας τα αρνητικά αποτελέσματα και οι επιπτώσεις των φαύλων  κυβερνήσεων  του  παρελθόντος ήρθαν  μόλις ως ‘’φέσι’’ στον ελληνικό λαό,ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στον  πολιτικό τοίχο με ένα ποσοστό του 16,78% από το αδιάφορο 4,6% του 2009,όταν ακόμη η κρίση ακόμη δεν είχε γίνει γνωστή στην Ελλάδα.

Ο λαός χρεώνοντας την είσοδο στην κρίση αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ το τιμώρησε με 12%,το καταδίκασε στην τρίτη θέση ενώ ο λαϊκιστής,δημαγωγός και ανερχόμενος αντιπολιτευτής της γενιάς του μνημονίου και της πολιτικής πελατείας  Αλέξης έμελλε να σφραγίσει πλέον την άνοδο του στην  πολιτική σκηνή της χώρας.Έχοντας διασφαλίσει την αποδοχή του κόσμου και έχοντας κλειδώσει την θέση του ως η κύρια πλεον αντιπολίτευση της Ελληνικής Βουλής,αποφάσισε να διαλύσει τις συνιστώσες  που αποτελούσαν τον κορμό του Συνασπισμού και να τις ενσωματώσει στο κόμμα του σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την πολιτική αποδοχή του και να διευρύνει τις ‘’ποσοστιαίες’’ του μονάδες.

Έτσι φτάνουμε από τον Ιούλη του 2013 στις Ευρωεκλογές του ’14 όπου το φαινόμενο Τσίπρας συνέτριψε για πρώτη φορά το προβάδισμα του δικομματισμού της τελευταίας 30ετίας αποσπώντας ένα 26,57%.Ένα γεγονός  που ταρακούνησε την συντηρητική δεξιά αλλά αποτύπωσε και την αμηχανία και τον φόβο όλων αυτών  που κάποτε θεωρούσαν την καρέκλα δεδομένη και τον ελληνικό λαό προβλέψιμο υπέρ τους(όλοι θυμόμαστε τα κλασσικά ‘’καλά,δεν είναι και σοβαρές εκλογές οι ευρωεκλογές’’).

Παράλληλα,από το 2010 η ελληνική οικονομία είχε πάρει τα κάτω της με μείωση του ΑΕΠ κατά 5,5%,με πληθωρισμό στο 5% ,1 στους 10 Έλληνες δεν είχε δουλειά,ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν στο -7% ενώ το ελληνικό χρέος στο δυσθεώρητο ύψος των 330 δις.Από το 2010 μέχρι το 2014 το ΑΕΠ της χώρας είχε μειωθεί πάνω από 10% ενώ το ποσοστό ανεργίας είχε ανέβει στο 28% από το 7,8% που ήταν το 2008.Σε όλο αυτό το διάστημα οι αυξημένοι φόροι,η μείωση του εισοδήματος του Έλληνα καταναλωτή,η αύξηση της εγκληματικότητας αλλά και τα ατοπήματα του παρελθόντος  ζύμωναν την εκρηκτική αντίδραση ενός λαού που μέχρι τότε συγκαταβατικά και από τον καναπέ διαμαρτύροταν μπροστά από μια τηλεόραση.

Όλη αυτή την  περίοδο ο Τσίπρας συμμετέχει ενεργά και ως αντιπολίτευση αλλά και ως Ρομπέν των Δασών καλώντας τον κόσμο να μην πληρώνει τους φόρους,να μην υποκύπτει στην  πίεση των ‘’γερμανοτσολιάδων’’,των ‘’λήσταρχων’’ που ξεπουλάνε το ελληνικό κράτος στους δανειστές κλπ κλπ χαϊδεύοντας το αυτί του δυσαρεστημένου πολίτη από τα κούφια ευχολόγια των  προκατόχων  του.

Η προσπάθεια δημαγωγικής θωπείας φτάνει στο τελικό της στάδιο με μια από τις μεγαλύτερες  πολιτικές απάτες στην ιστορία της πολιτικής σκηνής.Με ένα μακροσκελές κείμενο από το βήμα της ΔΕΘ το Σεπτέμβριο του 2014 ανακοινώνει ένα σχέδιο που υπόσχεται όλα όσα ‘’έχασε’’ ο μέσος  ψηφοφόρος μέσα στα χρόνια της κρίσης από τους μέχρι τότε κυβερνώντες.

Μερικές από τις βαρύγδουπες  υποσχέσεις ήταν και το σκίσιμο των μνημονίων με ένα άρθρο και ένα νόμο από το πρώτο κιόλας βράδυ της εκλογικής του νίκης,η στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων με αποκατάσταση του δώρου Χριστουγέννων ως 13^η σύνταξη,η άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ,η άμεση παύση ποινικών διώξεων και κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών,μισθών,πρώτης κατοικίας κλπ,επαναφορά του αφορολογήτου στα 12.000 ευρώ αλλά και η νέα σεισάχθεια για τα κόκκινα δάνεια κλπ......

Αφού λοιπόν είχε κάνει το πρώτο βήμα και ανέβηκε δημοκοπικά με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αποκτώντας ευρεία αποδοχή στο πρόσωπο του,έβαλε σε τροχιά το δεύτερο μέρος του σχεδίου που ήταν η ανάληψη της εξουσίας  της  χώρας.Εκμεταλλευόμενος την συγκυρία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας,οδήγησε την χώρα σε εκλογές και ανέλαβε στις 25 Ιανουαρίου του 2015 τα ηνία της χώρας.....

                                                                                                                  Συνεχίζεται.....

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ