Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας νικητής ανεδείχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και, εν συνεχεία, ο ίδιος δήλωσε ότι θα πραγματοποιήσει σύντομα άνοιγμα προς τον κεντρώο χώρο ως μια απόπειρα ανανέωσης και διεύρυνσης του κόμματος. Αμέσως, όλες οι πολιτικές παρατάξεις που θεωρητικά ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) έσπευσαν να δώσουν το δικό τους «στίγμα» είτε αντιμετωπίζοντας με ενδιαφέρον την νέα εκλογή είτε κρατώντας αποστάσεις απο αυτήν. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο να αφιερώσει ολόκληρη ενότητα της ατζέντας του σημερινού κυβερνητικού συμβουλίου στην αλλαγή ηγεσίας στην αξιωματική αντιπολίτευση και τι επίπτωση θα έχει αυτή στον κεντρώο χώρο.
Είναι εμφανές, λοιπόν, οτι το Κέντρο καθίσταται ως η νέα «σκακιέρα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής με τους σημαντικούς παίκτες-κόμματα να αναδιαμορφώνουν τις πολιτικές τους έτσι ώστε να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους του χώρου αυτού. Επιπλέον, αυτή η στρατηγική από τα κόμματα δείχνει ότι σιγά σιγά χάνεται το δίπολο Δεξιά-Αριστερά με όλες τις ακραίες πολιτικές τους, οι πολίτες επιθυμούν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες λύσεις στα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα ( ανεργία, ασφαλιστικό, φορολογικό ) και δεν ανταποκρίνονται σε υποσχέσεις για μια «ουτοπική κοινωνία» όπως γινόταν στο παρελθόν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και το κυβερνών κόμμα επιχειρεί να ενσωματώσει στην εκλογική του βάση μετριοπαθείς εκλογείς προκειμένου να δικαιολογήσει την μετατροπή του από ένα «ριζοσπαστικό» κόμμα σε ένα συστημικό.
Ουσιαστικά, οι πρωταγωνιστές αυτού του νέου πολιτικού σκηνικού οργανώνουν τα πολιτικά προγράμματά τους με βάση τα χαρακτηριστικά και τις παραμέτρους του Κέντρου εφόσον βλέπουν ότι αυτό θα είναι το μελλοντικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινούνται και καθώς ανησυχούν για τις συνέπειες μιας κυριαρχίας των ακραίων τάσεων του πολιτικού συστήματος ( Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ ).
Απλώς, προκειμένου να ξεχωρίσουν και να προσφέρουν εναλλακτικές επιλογές σε αυτό το νέο πλαίσιο, προσθέτουν τις δικές τους «πινελιές» είτε είναι δεξιές, π.χ. κοινωνικός φιλελευθερισμός, είτε είναι αριστερές όπως σοσιαλδημοκρατία και ενίσχυση του κράτους πρόνοιας.
Για αυτό το λόγο και στο μέλλον θα δούμε αρκετές διεργασίες στον μεταρρυθμιστικό και εκσυγχρονιστικό χώρο του Κέντρου.
Χρήστος Τζάγκας,Πολιτικές Επιστήμες ΑΠΘ
Είναι εμφανές, λοιπόν, οτι το Κέντρο καθίσταται ως η νέα «σκακιέρα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής με τους σημαντικούς παίκτες-κόμματα να αναδιαμορφώνουν τις πολιτικές τους έτσι ώστε να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους του χώρου αυτού. Επιπλέον, αυτή η στρατηγική από τα κόμματα δείχνει ότι σιγά σιγά χάνεται το δίπολο Δεξιά-Αριστερά με όλες τις ακραίες πολιτικές τους, οι πολίτες επιθυμούν ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες λύσεις στα ζητήματα που απασχολούν τη χώρα ( ανεργία, ασφαλιστικό, φορολογικό ) και δεν ανταποκρίνονται σε υποσχέσεις για μια «ουτοπική κοινωνία» όπως γινόταν στο παρελθόν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και το κυβερνών κόμμα επιχειρεί να ενσωματώσει στην εκλογική του βάση μετριοπαθείς εκλογείς προκειμένου να δικαιολογήσει την μετατροπή του από ένα «ριζοσπαστικό» κόμμα σε ένα συστημικό.
Ουσιαστικά, οι πρωταγωνιστές αυτού του νέου πολιτικού σκηνικού οργανώνουν τα πολιτικά προγράμματά τους με βάση τα χαρακτηριστικά και τις παραμέτρους του Κέντρου εφόσον βλέπουν ότι αυτό θα είναι το μελλοντικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινούνται και καθώς ανησυχούν για τις συνέπειες μιας κυριαρχίας των ακραίων τάσεων του πολιτικού συστήματος ( Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ ).
Απλώς, προκειμένου να ξεχωρίσουν και να προσφέρουν εναλλακτικές επιλογές σε αυτό το νέο πλαίσιο, προσθέτουν τις δικές τους «πινελιές» είτε είναι δεξιές, π.χ. κοινωνικός φιλελευθερισμός, είτε είναι αριστερές όπως σοσιαλδημοκρατία και ενίσχυση του κράτους πρόνοιας.
Για αυτό το λόγο και στο μέλλον θα δούμε αρκετές διεργασίες στον μεταρρυθμιστικό και εκσυγχρονιστικό χώρο του Κέντρου.
Χρήστος Τζάγκας,Πολιτικές Επιστήμες ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου