Προσφυγική Κρίση 2016:Η αναλγησία της Ευρώπης…και ο αλβανικός σουρεαλισμός!!!

Προχτές η Υπουργός για θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Αλβανίας ανακοίνωσε από την Κόρυτσα πως η Αλβανία είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρόσφυγες με ανοιχτά σύνορα.Μια μέρα αργότερα ο ίδιος ο πρωθυπουργός Έντυ Ράμα διέψευσε την υπουργό και δήλωσε πως δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο και πως η Αλβανία δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε τις υποδομές για να πράξει κάτι τέτοιο.Μάλιστα,με περισσό στόμφο υποστήριξε πως ‘’δεν είμαστε ιδεαλιστές,δεν έχουμε αυταπάτες να σώσουμε τον κόσμο’’.

Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι η Αλβανία είναι ένα ακόμη ανάλγητο ευρωπαϊκό κράτος όπως είναι και η ΠΓΔΜ,η Αυστρία,το Βέλγιο και άλλες χώρες που κατά καιρούς έχουν κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες γυρνώντας το κεφάλι τους στο δράμα αυτών των ανθρώπων.

Αλλά γιατί η πρωτοφανής αυτή στάση της Αλβανίας μας εξέπληξε ιδιαίτερα?Μήπως επειδή από το 1990 πάνω από μισό εκατομμύριο Αλβανοί πολίτες έχουν μεταναστεύσει στη χώρα μας?Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ήταν τότε,από το 1990 και νωρίτερα μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ και την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων που δημιουργήθηκε το πρώτο τεράστιο κύμα οικονομικών και…μη μεταναστών από την Αλβανία,την Βουλγαρία και την Ρουμανία.Ήταν τότε που ο ΥΠΕΞ της Ελλάδας επί Μητσοτάκη,Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για την ‘’θριαμβευτική κάθοδο των αδερφών μας Βορειοηπειρωτών και απελπισμένων Αλβανών’’ ενώ είχε καλλιεργήσει μια γενική αίσθηση ότι η χώρα μας ήταν η γη της επαγγελίας για όλους τους δύστυχους γείτονες που υπέφεραν τόσα χρόνια κάτω από το γάντι του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’.Η κατάσταση λίγο πολύ γνωστή σε όλους.Χαλαρή συνοριοφύλαξη έως ανύπαρκτη και χιλιάδες άτομα να διέρχονται από τα σύνορα καθημερινά προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.Τι και αν ο ίδιος ο Μητσοτάκης ταξίδευε στα Τίρανα για να ρίξει τους τόνους,τι και αν καλούσε τους ομογενείς να παραμείνουν στην χώρα τους,το προσφυγικό ρεύμα συνέχισε εκθετικά να αυξάνεται αντί να μειώνεται.Έτσι μέχρι τα τέλη του 1991 πάνω από 15.000 Αλβανοί πολίτες έχουν περάσει το κατώφλι της χώρας μας.Οι μεγαλύτεροι κυρίως αλλά και όσοι έχουν ψάξει τις ιστορικές πηγές θα θυμούνται χαρακτηριστικά τους εξαθλιωμένους Αλβανούς μετανάστες καβάλα στο καράβι Vlora στις 7 Αυγούστου στο λιμάνι του Δυρραχίου όπου έγινε γνωστή σε όλους η βαρβαρότητα των Ιταλών στον πλανήτη.

Γυρνώντας σελίδα στο σήμερα,σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ αντιμετωπίζουμε την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.Οι αριθμοί συγκλονιστικοί.4 εκ. σύριοι(μέγεθος ίσο με τον πληθυσμό της Αττικής) εγκατέλειψαν την χώρα τους εξαιτίας του Εμφυλίου Πολέμου ενώ 7,6 εκ. έχουν εκτοπιστεί από το σπίτι τους στη Συρία.Από το 2011 εκτιμάται ότι 220.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στην σύρραξη ενώ πάνω από 12.200.000 χρειάζονται άμεσα βοήθεια για να διασωθούν.

Μπροστά σε αυτή την τεράστια τραγωδία η Ευρώπη άλλοτε δείχνει το πρόσωπο του ανθρωπισμού και άλλοτε το πρόσωπο της απανθρωπιάς με μονομερείς ενέργειες όπως αυτές των χωρών που κλείνουν τα σύνορα,ασκούν βία κλπ…

Όλοι έχουμε ευθύνες σε αυτό το παιχνίδι ζωής και θανάτου και πρέπει όλοι να επωμιστούμε το βάρος της προσφυγιάς και όχι να αποκόπτουμε αυτούς τους ανθρώπους από την σωτηρία τους.Όπως και μεις το 1922 αναγκαστήκαμε μπροστά σε μια πρωτοφανή προσφυγική κρίση να αντεπεξέλθουμε και να προσαρμοστούμε αλλά όπως πράξαμε και το 1990 με τις γείτονες χώρες,έτσι λοιπόν πρέπει όλοι ανεξαιρέτως και πάλι να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες μας και να βάλουμε πλάτες μπροστά σε αυτό το όλο και διογκούμενο πρόβλημα

Αλλιώς το ευρωπαϊκό όνειρο όντως κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα εδώ και καιρό στις ασφάλτους της Ευρώπης….

Νατσιόπουλος Δημήτρης,Οικονομικό ΑΠΘ